استادیوم سن سیرو یا جوزپه مه آتزا در تور ایتالیا
به گزارش دور زمین، اگر از علاقه‌مندان به فوتبال هیستید باید به ایتالیا سری بزنید تا یک استادیوم از این کشور را به شما معرفی کنیم که به عنوان نماد شهر میلان هم به شمار می‌رود که به شما معرفی خواهیم کرد.
ساخت استادیوم سن سیرو پروژه‌ای بود که توسط رئیس سابق باشگاه میلان پیرو پیرلی (Piero Pirelli) انجام شد. در دو دهه‌ی اول قرن بیستم، میلان زمین‌های مختلفی را به عنوان خانه‌ی خود تجربه کرد و تا اوایل سال 1920 در زمینی با نام Viale Lombardia بازی می‌کرد.
اگرچه این زمین بسیار خوب بود، اما به دلیل اینکه برای طرفداران پرشمار آن بسیار کوچک بود خیلی زود از رده خارج شد و معمار مشهوری با نام استاکینی (Staechini) که مسئول ساخت ایستگاه مرکزی میلان هم می‌باشد، برای طراحی یک استادیوم کاملا جدید به خدمت گرفته شد.
استادیوم سن سیرو به طور رسمی با یک بازی دوستانه بین اینتر و آث میلان (6-3) در 19 سپتامبر سال 1926 افتتاح گردید. این استادیوم دارای چهار جایگاه جداگانه بود و 35 هزار نفر تماشاچی دارد.
سن سیرو در ابتدا در مالکیت باشگاه آث میلان بود، اما بعدها او در سال 1935 به شهرداری میلان فروخته شد و خیلی زود مجبور شدند برای افزایش هواداران باشگاه این استادیوم را گسترش بدهند. نقشه‌ها برای ساخت یک استادیوم عظیم با گنجایش 150 هزار نفر بود اما در پایان این ایده عملی نشد و استادیوم پیشرفته سن سیرو در سال 1939 مجددا افتتاح گردید، در حالی که تنها یک طبقه داشته که تا سال 1945، میلان تنها ساکن سن سیرو بود، اما پس از آن اینتر نیز به آنها پیوست که تا پیش از آن در Arena Civica بازی‌های خود را انجام می‌داد. در سال 1995 سن سیرو با اضافه شدن طبقه‌ی دوم روی طبقه‌ی اول گسترش یافت و ساخت این طبقه‌ی جدید ظرفیت آن را به 85 هزار نفر افزایش داد. دهه‌های بعدی سن سیرو میزبان دو فینال جام اروپا بود، اولی در سال 1965 بین اینتر و بنفیکا (1-0) و دومی در سال 1970 بین فاینورد و سلتیک (2-1).
استادیوم برای مسابقات لیگ اروپا در سال 1968 برگزیده نشد، اما برای بازی‌های یورو 1980 یکی از ورزشگاه‌های انتخابی بود. در همان زمان به طور رسمی و برای گرامیداشت بازیکن اسبق دو تیم اینتر و میلان نامش به استادیوم جوزپه مه آتزا تغییر نام پیدا کرد.
در طول بازی‌های لیگ قهرمانان اروپا در سال 1980، سن سیرو برای سه بازی از مرحله‌ی گروهی میزبان بود. پس از این مسابقات، ایتالیا میزبان جام جهانی 1990 شد و واضح بود که استادیوم سن سیرو به یک تغییر و بروزرسانی بزرگ نیاز دارد. تفکر ساخت یک استادیوم جدید مطرح شده بود، اما انتخاب معماران آن جیانکارلو راگاتزی (Ragazzi)، انـریکو هافـر (Hoffer) و لئـو فینتری (Finzi) نقشه‌ای برای پیشرفت امکانات همین ورزشگاه به جای ساخت یک ورزشگاه جدید بود. برای تجربه یک سفر متفاوت با تور اروپا بهره‌مند شوید.