اریکسون و فیلیپین؛ ریسک دوطرفه - دور زمین

جان دردن ، جام سوزوکی یک تورنمنت دو سالانه در جنوب شرق آسیا است و در میان 10 تیمی که سال جاری در آن شرکت می نمایند، دو مربی هستند که در دو منتهی الیه این طیف قرار دارند.

فدراسیون کامبوج در ماه آگوست کیسوکه هوندا را استخدام کرد؛ کسی که هنوز یک بازیکن است و آنقدر جوان و بی صلاحیت که نتوان او را سرمربی توصیف کرد. اسون گوران اریکسون که ماه اکتبر سرمربی فیلیپین شد در نقطه مقابل هوندا قرار گرفته است. این مرد 70 ساله بیشتر از دو برابر ملی پوش ژاپنی سن دارد و کارنامه مربیگری در رده باشگاهی و ملی او به اندازه ضربه آزاد هوندا بلند است و همان اندازه پیچ و خم دارد.

انتخاب هوندا کاملا عجیب و غیرمنتظره بود. این بازیکن 32 ساله هنوز مشغول بازی کردن در تیم ملبورن ویکتوری در لیگ استرالیا است و ظاهراً به وسیله ویدئو آنگور وریرز را تمرین داده است. کلی تیتر درباره اش ساخته شده است اما خب مردم کامبوج عاشق فوتبال هستند و هر بار در پنوم پن 50 هزار نفر برای تماشای بازی های دوستانه تیم ملی حاضر می شوند.

در مانیل امید می رود اریکسون بتواند با خودش موفقیت به ارمغان بیاورد و کار او با بازی خانگی افتتاحیه جام سوزوکی مقابل سنگاپور در روز سه شنبه شروع می گردد. این مسابقات قرار است یاری کند فاصله ای که میان فوتبال و دیگر ورزش های محبوب این کشور مانند بسکتبال و بوکس هست کم گردد.

یک مربی بزرگ دیگر در جام ملت ها: اریکسون روی نیمکت فیلیپین

اریکسون در نخستین نشست خبری اش در روز پنجم نوامبر گفت: این چیزی جدید است حتی برای من. فیلیپین کشوری است با بیش از 100 میلیون نفر جمعیت که فوتبال در آن مهم نیست و من می خواهم آن را مهم کنم. من فکر کردم چرا کوشش نکنم در فیلیپین کار مثبتی انجام دهم؟ آنها در رده بندی فیفا خیلی پایین هستند (صد و شانزدهم) پس بیایید کوشش کنیم آن را بالا بیاوریم.

برای اریکسون این رده پایین است اما برای فیلیپینی ها نه. او باید خودش را با محیط جدید پیرامونش وفق دهد. فیلیپینی ها هم باید خودشان را با اریکسون وفق دهند.

او نخستین نام بزرگی است که سرمربی تیم ملی فوتبال شان می گردد اما استخدام او یک ریسک است. در حالی که هوندا در کامبوج دارد مجانی و بدون حقوق کار می نماید، آوردن سوئدی معروف برای فیلیپینی ها قطعاً خیلی ارزان تمام نشده است. جزییات حقوق او فاش نشده شاید به خاطر اینکه فوتبال فیلیپین از دیرباز سرمایه زیادی نداشته است. در تمام سطوح این ورزش به پول احتیاج است و از پایه ها گرفته تا بالای هرم سنی احتیاج به سرمایه گذاری دارد.

لیگ فوتبال ملی در سال 2017 با هشت تیم ایجاد شد. دو تا از آنها در آستانه فصل دوم بیرون انداخته شدند که دلیلش مسائل مالی بود.

مربیان زیادی وجود دارند که آوردن شان از اسون کم هزینه تر بود و شناخت بیشتری از فوتبال منطقه دارند. برخی در گذشته موفقیت هایی داشتند. در سال 2010 سیمون مک منمی که تنها 32 سال داشت و از وورثینگ انگلیس که جزو لیگ های این کشور نبود آمد و تیمی که در تاریخ تورنمنت تنها یک برد داشت را برای نخستین بار به نیمه نهایی جام سوزوکی رساند و مدافع عنوان قهرمانی رقابت ها، ویتنام را مقابل 40 هزار طرفدار شوکه در هانوی شکست داد. مایکل وایز همین موفقیت را سال 2012 با رسیدن به نیمه نهایی به دست آورد، همان کاری که تام دولی در سال 2014 کرد.

انتصاب اریکسون پس یک ریسک است بخصوص به خاطر رکوردش در سال های گذشته که خیلی هم تحسین برانگیز نیست. موفقیت های اولیه او در لیگ های پرتغال و ایتالیا باعث شد او در سال 2001 به نخستین سرمربی خارجی تیم ملی انگلیس تبدیل گردد. از زمان ترک تیم ملی انگلیس در سال 2006، اریکسون در تیم های مختلفی از منچسترسیتی گرفته تا مکزیک و ساحل عاج و بعد لسترسیتی و ... مربیگری کرد بدون آنکه در هیچ یک از آنها موفقیت قابل توجهی داشته باشد.

تقریباً قابل پیش بینی بود که او سر از آسیا درآورد؛ اتفاقی که سال 2013 هم رخ داد وقتی که سرمربی تیم گوانژو چین شد.

بعد از یک دوران متوسط در جنوب، او سال 2014 سرمربی شانگهای SIPG شد اما نتوانست جام قهرمانی را برای این تیم به ارمغان بیاورد؛ جامی که این باشگاه در فصل قبل از ورود او برده بود. در سال 2016 او به دسته دوم رفت و سرمربی شنزن شد اما پارسال با کسب تنها 5 برد در 13 بازی اخراج شد.

اینها نتایج درخشانی نیستند. او هنوز اسم و رسم دارد اما باید ثابت کند که در کشوری که احتیاج دارد از سرمربی تیم ملی اش چیزهای زیادی یاد بگیرد، هنوز چیزهایی برای ارائه کردن دارد. هر اتفاقی که بیفتد، اریکسون برای رسیدن به موفقیت در فیلیپین باید همانقدر در خارج از زمین کار کند که بازیکنانش در داخل آن.

ارتقای تیم ملی و بازاریابی برای فوتبال خود به اندازه کافی مسوولیت های خطیری هستند. کارنامه اریکسون در معرض تخریبی جدی است اما این بار در مانیل او فرصتی دارد که بتواند یک میراث واقعی از خودش به جا بگذارد و کار خاصی بکند. بردن جام سوزوکی می تواند شروعی فوق العاده باشد اما شکست در این تورنمنت برایش گران تمام خواهد شد.