جزیره کوه پان یی (Koh Panyee) - دور زمین

جزیره کوه پان‌یی، تقریباً در فاصله 20 دقیقه‌ای (با قایق) از اسکله سوراکول پییِر در استان فانگ‌نا قرار دارد. بسیاری از گردشگرانی که با هواپیما به تور پوکت سفر می‌کنند، در حین عبور هواپیما از بالای این روستای شگفت‌انگیز که به ظاهر همچون یک خشکی شناور در این خلیج جادویی است، در این افکار غوطه‌ور می‌شوند که زندگی در این روستای زیبا چه لذت می‌تواند به همراه داشته باشد.

روستاییان جزیره کوه پان یی (Koh Panyee)

تعداد 1485 نفر در قالب 315 خانوار به طور دائمی در روستای کوه پان‌یی سکونت دارند؛ تمام این افراد به طور مستقیم و یا غیر مستقیم از نوادگان توه بابو (Toh Baboo) و خانواده و دوستان او محسوب می‌شوند. توه بابو و خانواده و دوستانش اولین اقوامی بودند که در حدود 200 سال گذشته به طور دائمی سکونت خود را در جزیره کوه پان‌یی آغاز کردند.

در آن زمان خانواده توه بابو و دو خانواده دیگر سرزمین مادری خود را در اندونزی ترک کرده و با قایق به دنبال محل سکونت جدیدی می‌گشتند تا باقی عمر خود را در آن محل سپری کنند. این سه خانواده با یکدیگر قرار گذاشته بودند هر یک از آن‌ها که توانست زودتر از بقیه محل مناسبی را بیابد که ماهیان زیادی داشته و شرایط آن برای زندگی کردن مساعد باشد، یک پرچم بر روی بلندترین نقطه آن محل نصب کند و از این طریق آن محل را به عنوان محل سکونت جدید مشخص کرده و بدین ترتیب دو خانواده دیگر نیز آن پرچم را ببینند و به آن‌ها بپیوندند.

خانواده توه بابو، اولین خانواده‌ای بودند که این جزیره را کشف کردند. آن‌ها ماهیان فراوانی را در این منطقه مشاهده کرده بودند و به همین خاطر این جزیره را محل مناسبی برای سکونت یافتند. توه بابو طبق قرار پرچمی را بر روی بلندترین صخره این جزیره نصب کرد. به همین ترتیب آن‌ها نام کوه پان‌یی (Koh Panyee) یعنی جزیره پرچم را برای این جزیره انتخاب کردند.

مکان‌های دیدنی جزیره کوه پان یی

کوه پان‌یی جزیره کوچکی است که بیشتر بخش‌های آن را صخره‌های آهکی بسیار بزرگ و تقریباً عمودی تشکیل می‌دهند. در باریکه ساحلی کوچکی که روستاییان این جزیره در آن سکونت دارند، صدها کلبه، آلونک، رستوران‌ و خانه بر روی پایه‌های چوبی و بتونی ساخته شده است.

هنوز کاملاً مشخص نیست که چه تعداد ستون چوبی و یا بتونی به عنوان پایه‌های ساختمان‌های این روستای فوق‌العاده استفاده شده است، اما بدون شک سبک معماری بدون قاعده خانه‌های این جزیره، پدیده منحصربفرد و حیرت‌آوری است.

در ابتدا، ماهیگیری تنها صنعت رایج در میان افراد این جامعه مسلمان محسوب می‌شد، اما امروزه این شغل، رتبه دوم را به خود اختصاص داده است. در حال حاضر نیمی از مردم بومی روستا در صنعت گردشگری خدمات‌رسانی می‌کنند و 40 درصد باقی مانده نیز همچنان به شغل ماهیگیری مشغول هستند.

در این روستا، یک مدرسه، یک مسجد، یک مرکز بهداشتی، تعداد زیادی مغازه سوغات‌ فروشی و تعداد انگشت شماری رستوران بزرگ وجود دارد. همگی این رستوران‌ها رو به دریا ساخته شده‌اند تا گردشگران بتوانند در حین صرف وعده غذایی که عمدتاً خوراک‌های تازه دریایی خواهد بود، از چشم‌انداز دریا نیز لذت ببرند.

تازه‌ترین اقدامی که در جهت توسعه این جزیره انجام شده است، ساخت و ساز خانه‌های کوچک و یک طبقه‌ای است که به عنوان محل اقامت شبانه از آن استفاده می‌شود و گردشگران می‌توانند تنها با پرداخت 300 بات، یک شب در این خانه‌ها اقامت کنند.

زندگی سرشار از رنگ در جزیره کوه پان یی

به محض ورود به این جزیره متوجه خواهید شد که تا چه اندازه مردم محلی آن خونگرم و صمیمی هستند. فارِین (Farrain)، یک نوجوان 11 ساله ساکن این روستاست که می‌گوید: «ما خیلی خوش شانس بودیم که در زمان‌های قدیم به دنیا نیامدیم. قدیمی‌ترها می‌گویند که زندگی در آن زمان بسیار سخت بوده است، چون آن موقع هنوز امکاناتی همچون برق، آب شیرینی که در حال حاضر از شهر مرکزی به این منطقه می‌آید و فناوری‌های جدید به این جزیره نرسیده بود».

در فصل تابستان، مدرسه‌های این روستا تعطیل می‌شوند و دانش‌آموزان فرصت زیادی برای تفریح و کار دارند، آن‌ها در این زمان کافی می‌توانند به گشت و گذار بروند، بازی‌های رایانه‌ای انجام دهند (تعجب نکنید، بله این روستا به اینترنت دسترسی دارد)، در گرداندن مغازه به پدر و مادر خود کمک کنند و یا حتی فوتبال بازی کنند. حتی در فصول بارانی سال نیز کودکان این روستا در بیرون از خانه سرگرم بازی هستند. انور (Anwar)، کودک 8 ساله بومی این جزیره این طور می‌گوید: «ما همیشه در هوای بارانی فوتبال بازی می‌کنیم. زیر باران ماندن اینجا رفتاری طبیعی است».

تعطیلات مدرسه

روستای کوه پان‌یی، 13 معلم دارد که با سخت‌کوشی در صدد تعلیم و تربیت 200 دانش‌آموز بومی این روستا هستند. آن‌ها همواره انجام چند پروژه را به دانش‌آموزان خود می‌سپارند تا هم آن‌ها را سرگرم کرده و هم پولی برای مدرسه جمع‌آوری کنند. به علاوه انجام این پروژه‌ها آگاهی دانش‌آموزان از مسائل زیست‌محیطی را نیز افزایش می‌دهد.

یکی از این فعالیت‌ها، برنامه بازیافت زباله‌هاست که طی آن بطری‌ها و قوطی‌های غیر قابل استفاده توسط این دانش‌آموزان جمع‌آوری شده و فروخته می‌شود، و به این ترتیب درآمد حاصله از آن صرف مخارج مدرسه شده و در نهایت محیط زیست روستا نیز پاکیزه می‌شود.

علاوه بر این، معلمان روستا به دانش‌آموزان خود نحوه پرورش سبزیجات با استفاده از سیستم کشت هیدروپونیک (hydroponics: آبکشت) را نیز آموزش می‌دهند. این سبزی‌های محبوب به سرعت به فروش می‌روند چرا که اغلب بزرگسالان این سبزی‌ها را برای حمایت از مدرسه خریداری می‌کنند و از سوی دیگر این سبزی‌ها با قیمت ارزانی – کیلویی 40 بات – به فروش گذاشته می‌شوند.

پوشش متعارف مردم جزیره کوه پان یی

جزیره کوه پان‌یی، یک روستای مسلمان‌نشین است به همین دلیل زنان این روستا اجازه پوشیدن دامن‌های کوتاه و یا شلوارک را ندارند. پوشیدن تی شرت و شلوار جین مانعی ندارد، اما لباس‌های بسیار چسبان و بدن‌نما از نگاه مردم محلی، پوششی دون شأن آن‌هاست.

دو نکته جالب در خصوص این روستا وجود دارد. اول آنکه، هزینه برق در روستای کوه پان‌یی شش برابر بیش‌تر از شهر پوکت محاسبه می‌شود و دوم اینکه، تنها یک پلیس در این جزیره وجود دارد، که او هم کار چندانی برای انجام دادن ندارد.

نحوه دسترسی به کوه‌ پان‌یی

گردشگران می‌توانند با پرداخت هزینه‌ای در حدود 1700 بات، به مدت سه ساعت قایقی را از اسکله سوراکول پییِر اجاره کنند. به طور همزمان ده نفر می‌توانند در این قایق‌ها سوار شوند – پس به این ترتیب اگر ده نفر نیز سوار شوند، هزینه اجاره آن به ازای هر نفر مبلغ 170 بات خواهد شد.

البته تورهای بسیاری نیز وجود دارند که می‌توانند گردشگران را از هتل‌های محل اقامتشان به مقصد این روستا جابجا کنند.