کافه های شکلات فروشی دیوانه کننده؛ زوریخ - دور زمین

ابتکار در پخت شکلات های متنوع امری مهم در بازار پررقابت امروزی است. داستان سفر به قلب کافه های شکلاتی را از زبان یک مسافر که به زوریخ سفر نموده است، بخوانید.

شکلات های کلاسیک قدیمی از ترکیبی از تافی، کشمش و وانیل درست می شوند. شکلات های زنگوله ای با روکش کاکائویی انواع مختلفی دارند، از ترافل با شکر مسکوادو (muscovado) گرفته تا آبنبات های رنگارنگ. من به مقدار کافی زمان صرف انتخاب شکلات مورد علاقه ام کردم. عجله ای نداشتم. خوب فکر کردم. رژیم و تمرینات ورزشی را در ذهنم به حالت تعلیق درآوردم و تصمیم گرفتم تا زمانیکه در سوئیس هستم در خصوص سایز دور کمرم فکر نکنم.

من به زوریخ آمدم و از محل مقدس سوئیس یعنی شکلات فروشی ها بازدید خواهم کرد. شهر جاذبه های گردشگری فرهنگی زیادی (مانند موزه نقاشی، که کونستهاوس (Kunsthaus) یکی از آن ها است دارد) ولی در هیچ کدام از این جاذبه ها صف طولانی گردشگران را نخواهید دید. برخلاف این اماکن، مغازه های شکلات فروشی، صف های طولانی دارند. بدون مبالغه، برترین شکلات های دنیا در این محل به فروش می رسد.

مطمئنا این شکلات ها مشوقی اشتهاآور برای کسانی است که برای اسکی به این منطقه سفر می نمایند. من هم مانند بسیاری از افراد برای اولین بار به وسیله شکلات های کوچکی که بعد از شام سرو می شوند با این هنر آشنا شدم. من قرار ملاقاتی با استفانی گرینر (Stephanie Greiner) که هوادار افراطی شکلات است، گذاشتم. او می گوید:

شکلات های لیندور(Lindor) در حدی خوشمزه است که می توانند شکلات های تبلورن (Toblerone) را از دور خارج نمایند. هر شخصی که شکلات درست می نماید، داستانی در خصوص شکلات هایش دارد که برخی از این داستان ها واقعا شنیدنی هستند.

اولین ایستگاه ما مغازه کونفیسری هانولد (Confiserie Honold) بود که برترین شکلات های گیلاسی دنیا را از صد سال قبل درست می نماید. لادراچ (Läderach) که در خیابان اصلی باهنوهفستراسه (Bahnhofstrasse) قرار گرفته است، در درست کردن شکلات های تخته ای کیلویی تخصص دارد. آدرستوسچر (Teuscher) کمی سخت است، ولی در نزدیکی میدان لیندنهوف (Lindenhof square) می توانید آن را که در درست کردن ترافل ها و نان ها کنجدی تخصص دارد، پیدا کنید. تعدادی دیگر از این شکلات فروشی ها نیز در این اطراف وجود دارد.

شکلات فروشی مکس (Max Chocolatier) هم در نزدیکی کلیسای سن پیتر (St Peter) قرار گرفته است. اگر به این محل رفتید، حتما شکلات پسته ای و کاراملی را از منوی گسترده آن سفارش دهید. امروزه چای ماچا (matcha) و چیلی بسیار رواج دارد، می توانید همراه با شکلات این چای را میل کنید.

سپرونگلی (Sprüngli) گران ترین و در دسترس ترین شکلات فروشی بوده که برای یک جعبه کوچک شکلات باید هزینه ای حدود 15 یورو پرداخت کنید. تعدادی از شکلات ها با پسته یا نمک دریایی تزیین شده اند. اگر در عید پاک به این مغازه بروید، شکلات های با نمکی را که با تخم مرغ یا خرگوش هایی تزیین شده اند، خواهید دید. برای تهیه این شکلات ها از شیر گاوهایی که به خوبی تغذیه شده اند، استفاده می گردد و شکلات ها در جعبه هایی بسیار شیک تزیین می شوند.

زمانی که داشتم این مغازه را ترک می کردم، متوجه شکلات های رنگی لوگزمبورگلی (Luxemburgerli) شدم که مانند ماکارون در رنگ های مختلف لیمویی، صورتی و سرخ بودند. این شکلات ها که به صورت هرمی روی هم چیده شده بودند، به خاطر آشپزی که برای اولین بار آن ها را در سال 1950 میلادی درست کرد و اهل لوگزامبورگ بود، لوگزمبورگی نامیده شده اند.

زوریخ از زمانی که سپرونگلی و برنس از سال 1892 میلادی در این شهر آغاز به کار نموده، تبدیل به مرکز خوشمزه سوئیس شد. این برند های شکلات قدیمی در سوئیس همچنان مشغول به کار هستند، ولی برندهای نوی مانند لا فلور (La Flor) که بیش از 100 سال است شکلات درست می نمایند هم به تازگی به صورت رسمی از محصولات خود که از نوع شکلات برزیلی هستند، رونمایی نموده اند.

اگر می خواهید تغییرات نو را در این هنر ببینید، به بوتیک شکلات ارو دکاکائو (Oro de Cacao) که به وسیله دیتر میر (Dieter Meier) در ماه دسامبر در نزدیکی رود لیمات (Limmat River) تاسیس خواهد شد، سر بزنید. میر نوازنده و مؤسس گروه موسیقی یلو (Yello) است. او اعتقاد دارد آشپزها برای اینکه شکلات های تلخ تری فراوری نمایند، دمای پخت دانه های کاکائو را افزایش می دهند تا جایی که کاکائوها طعم سوخته می دهند. برعکس این رویه، او برای حفظ تلخی کاکائو از مهندسان یاری گرفته و با روشی که در درمای سرد انجام می گردد، قادر شده طعم خوب و تلخ دانه ها را استخراج کند. او در این روش از شکر کمتری استفاده نموده و دانه های کاکائو اصراف نمی شوند. حاصل شکلاتی با کیفیت بسیار متفاوت نسبت به کاکائوهایی است که در بازار عرضه می شوند. این شکلات سالم تر، بدون شکر و برای کسانی که مشکل اضافه وزن و کالری سوزی دارند، مناسب است.

قلب قدیمی شهر نیدردورف (Niederdorf) با خانه هایی رنگارنگ و سقف هایی سیاه و سفید است. ما به سچوارزنبچ (H Schwarzenbach) رفتیم که مغازه ای خوب بوده و در سال 1864 تاسیس شده است. در این مغازه اقلام مختلف و مرغوبی از چای، قهوه و دانه های کاکائوی ماداگاسکار یا کاکائوی بولیوی و کره مکزیکی را می توانید، تهیه کنید.

کابارت وولتایر (Cabaret Voltaire) کافه ای است که با اینکه مخصوص شکلات نیست، ولی ارزش تماشا را دارد. این محل زادگاه هنر و ایده های خاص در دوران قدیم بوده و هنرمندان برای تبادل نظر و بحث در این محل گرد هم می آمده اند. نقش و نگار روی دیوار حاکی از هنر آن دوران است.

بعد از این کافه به کافه کاندیتوری (Conditorei Péclard im Schober) رفتیم و اسکوگی ملانژ (Schoggi Mélange) سفارش دادیم که خامه ای با شربت شکلات گرم بود و دستورش متعلق به سال 1874 میلادی بود.

تنها ناراحتی من در تمام این لحظه ها این بود که دیگر هیچ کجا شکلات به این خوشمزگی را نمی توانستم بخورم. این مغازه ها مکمل هم هستند، وقتی یکی ترافل های خوشمزه ای درست می نماید، مغازه دیگر مطمئنا شکلاتی بهتر برای رقابت با سایر کافه ها و مغازه ها درست فراوری خواهد نمود.