همه حاشیه های گزارشگر بازی تراکتور-استقلال؛تاریخ نگاری اشتباه و&hellip؟ - دور زمین

ایسنا:روزنامه قانون نوشت: بازی بزرگ هفته بین تراکتورسازی و استقلال برگزار گردید و میزبان تبریزی در ورزشگاهی که مملو از طرفداران مشتاقش بود، سه امتیاز ارزشمند این مسابقه را به دست آورد. تا اینجا همه چیز عالی است. ما یک بعد از ظهر دل انگیز فوتبالی داشتیم و البته اتفاقی هم که در بازی افتاد، کورس بالای جدول را داغ تر کرد. با این وجود مساله عذاب آور، القائات شگفت انگیز گروه مدیریتی و رسانه ای تراکتورسازی در خصوص جنبه های تاریخی و بی نظیر حضور طرفداران در ورزشگاه بوده است. در شرایطی که قاعدتاً تریبون صداوسیما در مراکز استان ها باید عملکردی بی طرف داشته باشد، درست از لحظه برقراری ارتباط با تبریز شاهد توصیفات مبالغه آمیز آقای گزارشگر در خصوص تعداد تماشاگران حاضر در ورزشگاه بودیم؛ طوری که به نظر می رسید اعداد و ارقام کاملاً به سخره گرفته شده اند!

آقای گزارشگر از ثبت رکورد 120 هزار تماشاگر در بازی تراکتورسازی و فجر سپاسی در لیگ نهم سخن گفت و حدس زد که آن رکورد در بازی با استقلال شکسته شده است. بعد از بازی هم مدیرعامل تراکتور که اساساً معلوم نیست تا چند روز دیگر در این باشگاه سمت دارد و چه زمانی قرار است به سرنوشت امثال درودگر و اسدی مبتلا گردد، از حماسه 120 هزار نفری طرفداران تراکتورسازی سخن گفت. توجه داشته باشید همه این ها در شرایطی مطرح می گردد که گنجایش ثبت شده برای ورزشگاه یادگار امام 66 هزار نفر است و روشن نیست چطور مسئولان رسمی و رسانه ای با این قاطعیت می توانند از حضور دو برابری جمعیت نسبت به ظرفیت سخن بگویند. به قول رسول خطیبی کاش یک روز در تبریز ورزشگاه 200 هزار نفری بسازند و هر هفته هم پر از جمعیت گردد. اصلاً تا کور گردد هر آن که نتواند دید. چه چیزی بهتر از این که جوانان وطن به جای هزار گزند و آفتی که در کمین شان واقع شده است، راهی محیطی مثل ورزشگاه شوند و کنار هم چند ساعت هیجان آمیز را پشت سر بگذارند؟ این یک قصه دیگر است و فرق می نماید با آن که برای بالاتر بردن پرچم تیم محبوب یا متبوع مان دنبال جعل وقایع و مفاهیم باشیم. این که جامعه را رو به بی منطقی ببریم به سود هیچ کس نیست. ادعاهای گزاف تراکتورسازان در خصوص این که 120 تا 150 هزار تماشاچی دارند، از جنس اصرار شگفت انگیز سرخابی هاست که هر کدام بی هیچ سند و مدرکی 40 تا 50 میلیون از جمعیت ایران را به نام خودشان مصادره می نمایند و ما در این زمینه حتی با کمبود جمعیت روبرو می شویم!

بد است که حتی یک سر سوزن برای تعقل و واقع گرایی ارزش قائل نیستیم و گمان می کنیم با این قبیل شلوغ بازی ها می توانیم ارزش مضاعف برای خودمان فراوری کنیم. مخصوصاً اصحاب رسانه و مدیران و دست اندرکاران حوزه های مختلف باید کوشش نمایند عامه مردم را به سمت اعتدال، میانه روی و حقیقت مداری سوق بدهند؛ چیزی که حداقل در باشگاه تراکتورسازی به شکلی کاملاً معکوس به اجرا در می آید. متأسفانه آن چه بعضاً در تبریز اتفاق می افتد، دامن زدن به حواشی و هیجانات کور و احساسی است. زشت تر از این عددبازی نسنجیده اما، پافشاری بیش از حد بر شکل گیری یک حماسه در ورزشگاه یادگار است. روشن نیست این که طرفداران یک باشگاه برای حمایت از تیم شان ورزشگاه را پر نموده اند و بعضاً از پشت در به خانه برگشته اند، چرا باید یک اتفاق حماسی قلمداد گردد؟ این قبیل حوادث در جهانی فوتبال به شدت رایج هستند. کافی است مدیران تراکتورسازی و گزارشگران جوگیر بومی یک جست وجوی ساده اینترنتی انجام بدهند و تصاویر بعضی تمرینات (و نه حتی مسابقات رسمی) تیمی مثل الاهلی مصر را ببینند تا این گونه پر شدن ورزشگاه 66 هزار نفری را اتفاقی کم نظیر در جهان نخوانند. جو در خصوص سه باشگاه برتر ترکیه هم به همین شکل است، همان طور که در یک جلسه تمرینی بوکاجونیورز پیش از فینال اخیر لیبرتادورس بیش از 50 هزار نفر شرکت کردند و البته تصاویر اعجاب آورش به راحتی در دسترس است.

هیچ کدام از این ها ارزش خارق العاده ای ندارند. ارزش واقعی این است که شما یک ورزشگاه را پر کنید، اما در اوج مدارا و تمدن حق مهمان را محفوظ بدارید و اجازه بدهید طرفداران تیم رقیب هم آزادانه در این اتمسفر شریک شوند. آیا چنین امکانی در تبریز مهیاست؟ در حاشیه همین بازی اخیر ویدئوهای فراوانی منتشر شده که حاکی از سنگباران معدود طرفداران استقلال توسط تراکتوری هاست، آن چه مشابهش را در رویارویی این تیم با پرسپولیس هم فراوان دیده ایم. رقابت رئال مادرید و بارسلونا در بستری از انواع خصومت های تاریخی و فرهنگی شکل گرفته، اما حتی در حساس ترین نبردهای دو تیم هم می بینیم طرفداران مهمان در کمال آسایش در برنابئو یا نوکمپ حاضر می شوند. این جا اما 70 هزار تراکتوری، 70 نفر طرفدار حریف را تحمل نمی نمایند و ما دم از حماسه سازی شان می زنیم. کاش کمی به خود بیاییم.