نگاهی به قانون بیمه بیکاری - دور زمین

به گزارش خبرنگاران، بیمه بیکاری برای حمایت از اقشاری که به صورت موقت و غیرارادی شغل خود را از دست داده اند، به وجود آمده است.

طبق قانون بیمه بیکاری، کلیه مشمولین قانون تأمین اجتماعی که تابع قوانین کار و کار کشاورزی هستند، مشمول مقررات این قانون می باشند؛ البته گروههای زیر از شمول مقررات این قانون مستثنی هستند:

1 - بازنشستگان و ازکارافتادگان کلی.

2 - صاحبان حرف و مشاغل آزاد و بیمه شدگان اختیاری.

3 - اتباع خارجی.

طبق قانون فوق، بیکار، بیمه شده ای است که بدون میل و اراده بیکار شده و آماده کار باشد.

بیمه شدگانی که به دلیل تغییرات ساختار اقتصادی واحد مربوطه به تشخیص وزارتخانه ذیربط و تأیید شورای عالی کار، بیکار موقت شناخته شوند؛ نیز مشمول مقررات این قانون خواهند بود.

همچنین بیمه شدگانی که به دلیل بروز حوادث قهریه و غیر مترقبه از قبیل سیل، زلزله جنگ، آتش سوزی و... بیکار می شوند با معرفی واحد کار وامور اجتماعی محل از مقرری بیمه بیکاری استفاده خواهند کرد.

بیمه بیکاری به عنوان یکی از حمایت های تأمین اجتماعی است و سازمان تأمین اجتماعی مکلف است با دریافت حق بیمه مقرر، به بیمه شدگانی که طبق مقررات این قانون بیکار می شوند مقرری بیمه بیکاری پرداخت نماید.

بیمه شده بیکار با معرفی کتبی واحد کار و امور اجتماعی محل از مزایای این قانون منتفع خواهد شد.

طبق قانون، بیمه شدگان باید شرایط زیر را به منظور دریافت بیمه بیکاری داشته باشند:

شخص متقاضی قبل از اعلام کردن خود به عنوان بیکار، باید حداقل یک سال سابقه پرداخت حق بیمه داشته باشد.

فرد متقاضی حداکثر باید تا 30 روز بیکاری و همچنین آمادگی خود را برای پذیرش شغل تخصصی و متناسب اعلام کند. در صورت داشتن عذر موجه بعد از 30 روز و با تائید هیئت حل اختلاف تا 3 ماه امکان پذیر خواهد بود.

متقاضی باید در دوره های آموزشی و سوادآموزی شرکت کند و هر دو ماه یک بار، گواهی لازم را به شعب تأمین اجتماعی ارائه دهد.

در صورتی که کارگر بیکار در مکانی با حقوق کمتر از حق بیمه بیکاری مشغول به کار شود، مابه التفاوت دریافتی بیمه شده از حساب صندوق بیمه بیکاری به او پرداخت می شود.

مدت زمانی که فرد از بیمه بیکاری استفاده می کند، جزو سوابق بیمه ای به حساب خواهد آمد.

بسیاری از مردم تصورشان این است که تا هر زمان دوست داشته باشند می توانند از بیمه بیکاری استفاده کنند، این تصور غلط است و باید دقت داشت که مدت پرداخت مقرری بیمه بیکاری به بیمه شدگان واجد شرایط به سابقه پرداخت حق بیمه از سوی آنان بستگی دارد و حداکثر زمان استفاده از آن برای مجردها 36 ماه و برای متاهل ها 50 ماه است.

بیکار شدگانی که براساس مقررات قانون کار و حسب آراء صادره از مراجع حل اختلاف مقرر در این قانون به دلیل قصور در انجام وظایف محوله و یا نقض آئین نامه های انضباطی کارگاه از طریق کارفرما اخراج شده اند، مستحق دریافت مقرری بیمه بیکاری نخواهند بود و در صورتی که پس از پرداخت مقرری بیمه بیکاری به بیمه شده ای مشخص شود که بیکاری بیمه شده به اراده شخص او بوده است، بیمه شده باید وجوه دریافتی به عنوان مقرری بیمه بیکاری را به سازمان تامین اجتماعی بازپرداخت کند.

چنانچه بیمه شده بیکار، اشتغال مجدد خود را اعلام نکند و به رغم اشتغال همچنان به دریافت مقرری بیمه بیکاری ادامه دهد، باید مقرری دریافتی از زمان اشتغال را به تامین اجتماعی برگرداند.