ساخت لوزالمعده مصنوعی برای بیماران دیابتی - دور زمین

دستگاه نوی که به وسیله محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) ابداع شده است، می تواند یک لوز المعده یا پانکراس مصنوعی برای بیماران دیابتی باشد و انتظار می رود از ایجاد زخم ناشی از تعبیه دستگاه های قابل کاشت جلوگیری کند.

به گزارش آی ای، دستگاه های قابل کاشت یا ایمپلنت ها و قرار دادن کانولا (لوله ای ظریف که زیر پوست قرار داده می گردد) از دیرباز برای درمان بیماران دیابتی مورد استفاده قرار می گرفته است.

با این حال، این روش ها با اینکه هم اکنون نیز در حال اجرا هستند، ممکن است در نواحی جراحی بیماران، زخم ایجاد نمایند. این پدیده که به عنوان پاسخ جسم خارجی شناخته می گردد، می تواند گاه به گاه برای بیماران مشکل ساز گردد.

لوزالمعده یا پانکراس، غده ای پهن و دراز است که در قسمت فوقانی شکم و پشت معده قرار گرفته است. لوزالمعده متشکل از سه قسمت سر، تنه و دم است. قسمت سر آن در مجاورت قسمت دوم (دوئودنوم) قرار گرفته است. تنه لوزالمعده در پشت معده قرار گرفته است و دم آن تا نزدیک طحال امتداد دارد. وزن پانکراس در انسان سالم و بالغ، حدود 100 گرم است.

مهندسان و محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) دستگاهی ساخته اند که می تواند از زخم یا اصطلاحا بافت اِسکار ناشی از دستگاه های کاشتنی که انسولین را در بدن آزاد می نمایند، جلوگیری کند.

با توجه به مقاله منتشر شده به وسیله محققان، مطالعه ای روی موش ها نشان داده شده است که وقتی محرک مکانیکی در یک دستگاه رباتیک نرم گنجانده گردد، این دستگاه برای مدت طولانی تری نسبت به یک ایمپلنت معمولی برای تحویل دارو کارایی خود را حفظ می نماید.

دستگاه نو پیشرفته به وسیله محققان MIT هر 12 ساعت به مدت پنج دقیقه باد و خالی می گردد و با این تحرک مکانیکی، از تجمع سلول های ایمنی در نزدیکی دستگاه های قابل کاشت جلوگیری می نماید.

الن روشه استاد مهندسی مکانیک و عضو موسسه مهندسی و علوم پزشکی MIT و از محققان این مطالعه می گوید: ما از این نوع حرکت برای افزایش طول عمر و کارایی این دستگاه های کاشته شده استفاده می کنیم که می توانند دارو هایی مانند انسولین را تحویل دهند و فکر می کنیم این پلتفرم می تواند فراتر از این برنامه توسعه یابد.

تحقیقات در خصوص اینکه آیا این دستگاه می تواند به عنوان یک زیست لوزالمعده مصنوعی برای یاری به درمان دیابت نیز مورد استفاده قرار گیرد یا نه، ادامه دارد. این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.