باید و نبایدهایی برای معلمان و والدین ، 2 راه چاره برای کاهش اضطراب دانش آموزان - دور زمین

به گزارش خبرنگاران، بعد از تقریبا 2سال دوری دانش آموزان از مدرسه و آموزش تماشا در فضایی کاملا غیرحضوری تا نیمه حضوری، معلمان سال تحصیلی جاری را در روبروه با دانش آموزان، به شکل متفاوت تری شروع خواهند کرد. آنها باید 2 سال شرایط حاکم بر دانش آموزان و خانواده ها را به خوبی مدنظر قرار دهند. یکی از برترین اقدامات چه حالا و بعد از شروع 2 سال دوری و چه در دیگرزمان ها، دیدار و گفت وگوی خصوصی معلم با والدین تک تک دانش آموزان است.

معلمان در این دیدار ها که بهتر است پیش از شروع سال تحصیلی انجام گردد با خلقیات و خصوصیات دانش آموز، شرایط خانوادگی، مسائل و آسیب های احتمالی تأثیرگذار بر دانش آموز در گذشته و... آشنا خواهند شد. روبروه با دانش آموزانی که بعد از مدت کوتاهی تحصیل حضوری، با وقفه ای 2 ساله روبرو شده یا دانش آموزان پایه دوم ابتدایی که سال جاری برای نخستین بار قرار است حضور تمام وقت را تجربه نمایند، با نگرانی ها و اضطراب هایی همراه است که با همکاری والدین و کادر مدرسه به مرور از بین خواهد رفت.

یکی از این راه چارهها که معلمان به خصوص برای دانش آموزان کوچک تر می توانند استفاده نمایند، پرس و جو کردن از علاقه مندی های آنان از والدین است بدون آنکه دانش آموز متوجه این پرس و جو گردد. دیگر آنکه کتاب یا قصه ای مشترک در خصوص ورود به مدرسه به خانواده ها معرفی شده تا قبل از شروع سال تحصیلی برای فرزندشان بخوانند و معلم نیز در روزهای شروعین مدرسه از همان داستان و شخصیت ها و مسایل شان درکلاس گفت وگو کند.

این دو راه چاره، نقش بسیار مثبت و مؤثری در نزدیک شدن دانش آموز به معلم و ایجاد حس امنیت، اعتماد داشته و کاهش اضطراب کودک را در پی دارد. معلمان در سال تحصیلی تازه با دانش آموزانی روبروند که زمان طولانی در خانه مانده اند و اگر از رشد علمی خوبی در این مدت برخوردار بوده اند، از منظر رشد اجتماعی و مسئولیت پذیری دچار عقب افتادگی شده اند، پس ضروری است در این شرایط قوانین مدرسه به مرور برای آنها بازگو گردد.

از طرفی 2 سال دوری از گروه همسالان، عطش زیادی در آنها برای ارتباط با دوستان و گفت و شنود ایجاد نموده، در این شرایط معلمان باید اجازه دهند این احتیاج طبیعی به خوبی در مدرسه رفع شده و دانش آموزان زمان کافی برای تعامل داشته باشند. بعلاوه برای دانش آموزان کم سن و سال تر می توان از روش های متفاوت تدریس مانند قصه گویی، اجرای نمایش، خارج کردن کلاس از شرایط کلاسیک و پشت میزنشینی و... بهره مند شد اگر معلمان تمام زمان کلاس را با جدیت به تدریس اختصاص داده و نگران عقب افتادن از بودجه بندی باشند، چنین فضایی را نمی توانند در اختیار دانش آموزان قرار دهند و قطعا اتفاقات مثبتی رخ نخواهد داد؛

یکی از پیامدهای این بی توجهی آن است که انباشتگی احتیاج دانش آموزان برای تعامل و گفت و شنود سازنده با گروه همسالان، موجب بروز بازیگوشی هایی خواهد شد که به مرور روند تدریس و آموزش را دچار خدشه خواهد نمود.

*محمد عزیزی، کارشناس امور آموزشی

• چرا بچه ها دروغ می گویند؟ | مرز خیال و واقعیت از چه سنی قابل تشخیص است؟ | راه چاره روبروه با دروغگویی بچه ها