انگیزه قتل دوست صمیمی؛ اختلاف اقتصادی یا تعرض؟ - دور زمین

به گزارش شرق، متهم یک سال قبل در شعبه 10 دادگاه کیفری استان تهران پای میز محاکمه رفت و مدعی شد مقتول او را مورد تعرض قرار داده و به همین دلیل هم او دست به قتل زده و جسد مقتول را در نزدیکی فرودگاه امام به آتش کشیده است.

در جلسه اول رسیدگی به این پرونده، بعد از اینکه اولیای دم درخواست قصاص را مطرح کردند، متهم در صندلی نهاده شد. او اتهام قتل را قبول کرد و گفت: مدت ها قبل زمانی که من خیلی بچه بودم با مقتول آشنا و با او دوست شدم. ما در یک مدرسه درس می خواندیم. یک روز متوجه شدم او به سؤالات امتحانی دسترسی دارد و این طور شد که ارتباط ما با هم خیلی نزدیک تر شد. مدتی بعد که خیلی با هم رفیق شده بودیم، یک روز مرا به خانه شان دعوت کرد و یکی از عکس های خصوصی ام را به من نشان داد.

من اصلا نمی دانستم این عکس را چطور به دست آورده و خودم هم تا آن موقع عکس را ندیده بودم. وقتی مقتول عکس را به من نشان داد، گفت: باید از خواسته اش تمکین کنم و اگر این کار را نکنم، آبرویم را می برد. من در عالم بچگی خیلی ترسیده بودم و قبول کردم. او از صحنه تعرض به من فیلم گرفت و گفت: فیلم را منتشر می نماید.

من هم ناراحت شدم، ولی کاری از دستم برنمی آمد. آن قدر رفتارهایش با من بد بود که خسته شده بودم، اما از ترس آبرویم کاری نمی کردم تا اینکه مدتی قبل فهمیدم او برای خواهرم هم مزاحمت ایجاد نموده است. وقتی به سراغش رفتم و از او بازخواست کردم که چرا برای خانواده ام مزاحمت ایجاد می نماید، دوباره به من تعرض کرد.

روز حادثه چندباری با من تماس گرفت. می دانستم خواسته اش چیست. تصمیم خودم را گرفته بودم، چون می دانستم او فقط من را قربانی ننموده است. جواب او را دادم، بعد با ماشین به دنبالش رفتم و با هم به سمت فرودگاه امام رفتیم. در راه به او گفتم دیگر به خواسته هایش عمل نمی کنم. او تهدید کرد فیلم را بین همه پخش می نماید. من هم با ضربات چاقو او را کشتم. حالا هم کس دیگری هست که شهادت بدهد مقتول با ما چه می کرد.

متهم درباره مخفی کردن جسد گفت: همان موقع چاله ای کندم و جسد را داخل آن انداختم و بعد هم بنزین روی آن ریختم، انگشتر و موبایلش را برداشتم تا همه چیز را سرقت نشان دهم و قصدم این نبود که سرقت کنم.

بعد از گفته های متهم، شاهدی که به دادگاه معرفی شده بود، در صندلی نهاده شد. او گفت: مقتول به من هم تعرض نموده بود. او هروقت که پسری خوش چهره می دید، او را با ترفندی سمت خود می کشید و مورد آزار قرار می داد و بعد هم تهدید می کرد اگر حرفی بزنند مسائل خصوصی آن ها را منتشر می نماید.

در این هنگام مادر مقتول مورد پرسش نهاده شد. او گفت: من هیچ کدام از حرف هایی را که این دو پسر زدند قبول ندارم. پسرم با دوستانش رابطه خوبی داشت و به آن ها وابستگی شدیدی داشت. هربار با آن ها قهر می کرد، از من می خواست واسطه شوم. بیشتر دوستانش را به خانه می آورد و من هم همواره در خانه بودم. اگر قرار بود اتفاقی بیفتد، قطعا در مقابل من می افتاد. اما من هرگز چنین چیزی ندیدم. پسرم بسیار فرد بااخلاقی بود. من تحمل این تهمت ها را به بچه ام ندارم.

بعد از گفته های متهم و وکیل مدافع او، قضات وارد شور شدند و متهم را به سه سال حبس و 33 ضربه شلاق و پرداخت دیه به جرم جنایت بر میت محکوم کردند. این حکم مورد اعتراض اولیای دم نهاده شد و شعبه 4 دیوان عالی کشور بعد از آنالیز، رأی صادره را نقض کرد.

دیوان با استناد به اینکه متهم و مقتول با هم اختلاف اقتصادی داشتند، خواهان تحقیق دادگاه در این خصوص شد. همچنین درباره ادعای متهم مبنی بر اینکه فیلمی از صحنه تعرض به او تهیه شده و او نیز قصد ازبین بردن فیلم را داشته، به همین دلیل گوشی را دزدیده هم تحقیق کافی نشده است و باید تکلیف این فیلم هم معین گردد. ضمن اینکه دادگاه درخصوص پرداخت دیه به اولیای دم نیز حکمی صادر ننموده بود.

به این ترتیب پرونده یک بار دیگر برای رسیدگی به دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد و متهم یک بار دیگر پای میز محاکمه می رود.