آتلانتیس هایی که در دنیای واقعی وجود داشته اند - دور زمین

شهر باستانی اولوئوس (Olous)، کرت، یونان

با وجود این که یا دسترسی به بسیاری از شهرهای زیر آبی مشکل است یا توسط باستان‌شناسان حفاظت می‌شوند، اما باقی مانده‌های شهر اولوئوس در دسترس گردشگران تور یونان قرار گرفته است. شهر اولوئوس زمانی در انتهای شمالی جزیره‌ی کرت واقع و شهر پر رونقی با سی تا چهل هزار جمعیت بود. اگر چه این شهر قبل از سال 800 میلادی در اوج شکوه خود قرار داشت، ولی بر خلاف دیگر شهرهای جزایر کرت که روی زمین‌های سنگی بنا شده بودند، این یکی روی شن‌های بی‌ثبات ساحلی ساخته شده بود. از این رو طی زمین‌لرزه‌ای، این شهر کاملا درون آب‌های اطرافش فرو رفت.

امروزه، غواصان حرفه‌ای و غواصان معمولی که از ماسک و لوله‌ی تنفسی استفاده می‌کنند، می‌توانند آزادانه به جستجو و کنجکاوی در میان خرابه‌های این شهر باستانی بپردازند. آب‌های شفاف منطقه، فرصتی عالی را برای گشت و گذار در این خرابه‌های زیر آبی و گاهی‌اوقات حتی پیدا کردن اشیا عتیقه‌ای همچون سکه‌های قدیمی فراهم آورده‌اند. بعضی از ویژگی‌های شهر اولوئوس مانند دیوار قدیمی شهر، هنوز بالای آب قرار دارند و موقعیت دقیق این شهر غرق شده را مشخص می‌کنند. به علاوه، هنوز برخی از نقاشی‌های دیواری، کف‌ها و دیوارها وجود دارند که روی زمین هستند.

شهر Thonis-Heracleion، مصر

این شهر توسط یونانیان قدیم Heracleion و توسط مصریان Thonis نامیده می‌شد. این شهر در ساحل شمالی مصر قرار داشت و یکی از مهمترین شهرهای بندری مدیترانه‌ به شمار می‌رفت. این شهر امروزه کف دریایی نشسته است که خود زمانی آن را به خدمت گرفته بود. اخیرا بر اثر حفاری‌هایی که 1200 سال پس از به زیر آب رفتن شهر صورت گرفته است، آرام آرام به رازهای پنهان آن پی می‌بریم.

مصنوعاتی که به تازگی کشف شده‌اند، نشان می‌دهند که Thonis زمانی یک مرکز بزرگ تجارتی و شهر بندری شلوغی بوده است. همچنین بیش از 60 کشتی شکسته‌ی قدیمی، همراه با صدها لنگر، سکه‌هایی از نقاط مختلف، لوح‌های حجاری شده‌ی مربوط به مصر و یونان باستان به علاوه‌ی مجسمه‌های عظیمی که گمان می‌رود زمانی معابد شهری را زینت می‌دادند، در ناحیه‌ای در همان نزدیکی پیدا شده است. همچنین این معابد که به طرز مرموزی دست‌نخورده باقی مانده‌اند، به همراه هدایا و نذورات تقدیمی به خدایان مصر قدیم تکمیل می‌شوند.

شهر Thonis زمانی در حدود 332 تا 664 سال قبل از میلاد، مدخل ورود به مصر به شمار می‌رفت. اولین شواهد محکم در رابطه با وجود تمدن در این شهر که امروزه از خط ساحلی دور افتاده است، در 6.5 کیلومتری ساحل فعلی یافت شده است.

مانند بسیاری از شهرهای زیر آب، شرایطی که مصنوعات کشف شده در آن برای قرن‌ها غوطه‌ور بوده‌اند، آن‌ها را در حالت بسیار خوبی محافظت کرده است. چیزی که از آن اطلاعات دقیقی در دست نیست، این است که دقیقا چگونه سرانجام این شهر منتهی به کف دریا شد. اگر چه، حدس و گمان‌هایی هست که بیان می‌کنند این شهر ممکن است پس از یک زلزله غرق شده باشد. این شهر قبلا روی تعدادی دلتای پر مخاطره بنا شده بود که به سمت دریا در حال حرکت بوده‌اند و بهترین حدس این است که شن‌ها و رس‌های ناپایدار سرانجام در برابر زلزله تاب نیاورده‌اند و شهر را به زیر آب فرو برده‌اند.

فاناگوریا (Phanagoria)، روسیه / یونان

شهر باستانی فاناگوریا، یک مورد از داستان‌های افسانه‌ای است که به حقیقت تبدیل شده است. طبق تاریخ رومی‌ها، 63 سال قبل از میلاد، شورشی در گرفت و با سوختن بخش بزرگی از شهر و همچنین به قتل رسیدن همسر و فرزند پادشاه Mithradates VI توسط مردم خشمگین، به پایان رسید. برای سال‌ها تصور می‌شد که همه‌ی این قضایا یک داستان است. اما سرانجام مشخص شد که این موضوع حقیقت دارد.

در یک تحقیق باستان‌شناسی در شهر مرده‌ی زیر آبی Phanagoria، یک سنگ قبر پیدا شد که روی آن نوشته شده بود: Hypsikrates (همسر میترادات ششم). Hypsikrates شکل مردانه‌ی اسم Hypsikratia است. این سنگ قبر بخش افسانه‌ا‌ی داستان این زن را جاودانه کرد، زیرا به قدری جسور و بی باک بود که شوهرش ترجیح می‌داد او را با نام مردانه خطاب کند.

فاناگوریا بزرگترین شهر یونانی است که اکنون در خاک روسیه و درون دریای سیاه قرار دارد. این شهر در قرن ششم قبل از میلاد تاسیس شد و هم‌اکنون یک‌سوم آن زیر آب است. فاناگوریا را به طور مستعار، آتلانتیس روسی می‌نامند. بخش عمده‌ای از قسمت زیر آبی شهر با شن پوشیده شده است که شامل سازه‌های بندری و پهنه‌ی وسیعی از گورستان شهر می‌شود. غواصان همچنین تعدادی ته ستون مرمری، که زمانی پایه‌ی نگهدارنده‌ی مجسمه‌های عظیم بوده‌اند، به همراه مقدار زیادی مصنوعات که توسط اشغالگران به جا گذاشته شده‌اند، را پیدا کرده‌اند.

شهر فاناگوریا بیش از 1500 سال شکوفا بود و بالاخره در قرن دهم میلادی متروکه شد. هیچ‌کس بر سر چرایی متروکه شدن شهر اطمینان ندارد، اما هنوز هم شانس این که رازهای فاناگوریا فاش شود، وجود دارد. از قرن 18 میلادی باستان‌شناسان توجه‌شان معطوف این مکان شده است، اما حفاری‌ها کند صورت می‌گیرد، چرا که بیشتر نقاط شهر توسط شن پوشیده شده و آن بخشی هم که روی زمین قرار دارد، زیر 7 متر خاک مدفون شده است.

قصر کلئوپاترا، مصر

بخشی از شهر قدیمی اسکندریه ته اقیانوس قرار دارد. این شهر 2000 ساله، چندین دهه است که مورد حفاری قرار گرفته است. با وجود پیشرفت کند و پر زحمت، اما همان دید ضعیف و آب سنگینی که مانع حفاران و باستان‌شناسان شده، تاکنون این شهر را پس از این که بر اثر یک زلزله به ته اقیانوس رفت، برای نسل‌های بعد حفظ کرده است.

در حالی که این مکان شامل قصر (کلئوپاترا) است، با این وجود چیزهای بیشتری در آن وجود دارد. مقرهای سلطنتی از جمله معابد، سرباز‌خانه‌های ارتش، پایگاه‌های مرزی و مجموعه‌های شخصی عظیم، همه و همه در طول قرن‌ها تا حد زیادی دست نخورده باقی مانده‌اند. باستان‌شناسان مجموعه‌ کاخی پیدا کرده‌اند که کلئوپاترا آن را خانه‌ی خود و مارک آنتونی نامیده است. این خانه جایی است که کلئوپاترا به جای واگذار کردن حکومتش به فاتحان دست به خودکشی زد.

مجسمه‌های بزرگ گرانیتی هنوز کف اقیانوس درست جایی که سقوط کرده‌اند، قرار دارند. بین قرن‌های چهارم و هشتم میلادی یک سری زمین‌لرزه این ناحیه را لرزاند که همین عامل، اقامتگاه سلطنتی را به قبر آبی خودش تبدیل کرده است. آن‌ها همچنین پناهگاهی شخصی به نام Timomium پیدا کرده‌اند. این پناهگاه به دستور مارک آنتونی و به عنوان مکانی امن برای فرار از فشار دنیای بیرون ساخته شده بود. اما آنتونی حتی قبل از این که بنا تکمیل شود، در برابر این فشارها سر تسلیم فرود آورد.

باستان‌شناسان تاکنون توانسته‌اند گل و لای را از معبد Isis، مجسمه‌ی پدر کلئوپاترا و فرزندش و از مکشوفات شخصی کوچکتر پاک کنند. مجسمه‌ها‌ی کوچک، جواهرات، سفال و ظروف تشریفات مذهبی، همه‌ی این موارد از این ناحیه بازیافت شده‌اند. همچنین در سال 1994، باستان‌شناسان خرابه‌های فانوس دریایی اسکندریه را که یکی از عجایب هفتگانه دنیای باستان بود، در این مکان کشف کرده‌اند.

برنامه‌هایی وجود دارد که با تاسیس یک موزه‌ی زیر آبی این اجازه را به گردشگران بدهند تا بدون خیس شدن از خرابه‌های این شهر بازدید کنند. تاکنون اما به دلیل مشکلات در ساخت و ساز و تامین بودجه، وقفه‌های عمده‌ای در این پروژه ایجاد شده است.

شیشنگ (Shicheng)، چین

شهر چینی شیشِنگ 1300 سال قبل تاسیس و بخش اعظمی از آن، در 300 سال بعد ساخته شد. معماری متمایز این شهر شامل بناهایی است که قدمت آن‌ها به سلسله‌های مینگ و چینگ که از سال 1368 میلادی شروع شدند، بر می‌گردد. بخش عظیمی از این شهر در سال 1959 به دلیل سد سازی غرق شد. بیش از سیصد هزار نفر ساکن این شهر، انتقال داده شدند که برای برخی به معنای ترک خانه‌های اجدادی‌شان بود.

با این وجود، هیچ چیز نمی‌تواند مانع پیشرفت شود و این شهر برای ایجاد سد Xin’an و یک نیروگاه عظیم برق‌آبی به زیر آب فرو رفت. امروزه، شهر شیشنگ 40 متر زیر آب قرار دارد. این شهر کاملا از دست نرفته است. در سال 2001، دولت چین شهر را مورد بازنگری قرار داد و متوجه شد که دیواره‌ی سنگی چند صدساله‌ی آن هنوز به طرز شگفت‌آوری حفظ شده است و اگر به خاطر آب نبود، به نظر می‌رسد هنوز هم به نگهداری از شهر ادامه می‌داد. قدمت این دیوار به قرن 16 میلادی برمی‌گردد و هنوز هم سر پا است و 5 ورودی شهر به علاوه‌ی مجسمه‌های بیشماری را پشتیبانی می‌کند. در حال حاضر غواصان، در حال نقشه برداری و اکتشاف دوباره در خرابه‌های باستانی شهر شیشنگ هستند.