کلیسای سینت روپرت وین (اتریش) - دور زمین

کلیسای سنت روپرت وین رو به کانال دانوب (Donaukanal) و در مرز مثلث برمودای شهر قرار گرفته است. مثلث برمودای وین (Bermudadreieck) محل تجمع کافه‌ها، رستوران‌ها و باشگاه‌های شهر است. روپرت اولین اسقف اعظم سالزبورگ بود، Ruprecht تلفظ دیگر نام همین قدیس است که به این کلیسا داده شده است. دانوب در آن زمان مهمترین مسیر تجاری برای داد و ستد نمک بود؛ در آن دوران این کلیسا به عنوان دفتر نمک (Salzamt) هم فعالیت می‌کرد، تنها جایی در شهر که در آن اجازه خرید و فروش نمک وجود داشت. تجارت نمک منبع جریانی دائمی از درآمد بود و این کلیسا نقش مهمی در اقتصاد وین داشت.

اولین سند ثبت شده در مورد کلیسای سنت روپرت به حدود سال 1200 میلادی بر می‌گردد، زمانی که کلیسا توسط دوک هنریچ دوم به صومعه اسکاتلندی‌ها اهدا شد. او کسی بود که این صومعه را راه‌اندازی کرد و از کلیسا به عنوان بخشی از موقوفات استفاده کرد. در این سند از این کلیسا به عنوان قدیمی‌ترین کلیسای وین یاد شده است. دلیل اصلی این ادعا که کلیسای Ruprechtskirche قدیمی‌ترین کلیسای شهر هست هم به همین سند بر می‌گردد. این کلیسا در بخشی از شهر قرار گرفته که زمانی بخشی از دژ رومی Vindobona بود. بعد از نابودی این قرارگاه رومی، محله‌های اطراف کلیسا منشا توسعه دوران ابتدایی وین قرون وسطایی شدند. تا زمانی که در سال 1147 کلیسای سنت استفان، کلیسای اصلی شهر شود، این کلیسای روپرت بود که نقش کلیسای اصلی شهر را بازی می‌کرد.

در سال 1276 به خاطر یک آتش‌سوزی، کلیسا به شدت آسیب دید. در جریان بازسازی‌ها و کارهای توسعه‌ای، یک طبقه به برج اضافه شد و محراب‌های بیشتری ساخته شدند. یکی از پنجره‌هایی که در حال حاضر می‌توانید ببینید مربوط به همان دوران است. این پنجره احتمالا قدیمی‌ترین پنجره‌ی شیشه رنگی در وین است. 22 پنجره شیشه‌رنگی مدرن در سال 1993 به کلیسا اضافه شدند. جدیدترین بخشی که به کلیسا اضافه شده محفظه عشای ربانی است که توسط Ignaz Kienast طراحی شده و در سال 1998 ساخته شده است. امروزه از این کلیسا به عنوان محلی برای جمع شدن گروه‌های مسیحی محلی، برپایی کنسرت و برگزاری نمایشگاه‌ها و رویدادهای فرهنگی و مذهبی استفاده می‌شود. این کلیسا معمولا در روزهای کاری باز است و مسافران تور اتریش دعوت می‌شوند که به داخل بروند و نگاهی بیاندازند.

تاریخ کلیسای سنت روپرت وین

قدیمی‌ترین دیوارهایی که هنوز در کلیسا سر پا هستند، تاریخشان به اوایل قرن دوازدهم بر می‌گردد. این دیوارها، دیوارهای سالن اصلی، گالری و بخش‌های پایینی برج هستند. برج کلیسا به سبک سنتی رومی‌وار ساخته شده و شامل پنجره‌های دوتایی معمول در این سبک است. بعد از آتش‌سوزی عظیمی که در سال 1276 اتفاق افتاد و تقریبا تمام بخش‌های مرکز شهر وین را نابود کرد، کلیسا به سبک گوتیک بازسازی شد. سالن اصلی کلیسا با یک محراب (Apse) با سبک گوتیک ساخته شد و یک طبقه هم به برج اضافه شد. قدمت دو تا از ناقوس‌های فعال در کلیسا به قرن سیزدهم بر می‌گردند. این زنگ‌ها تا همین امروز بدون هیچ پیچ و مهره‌ای به نگهدارنده‌هایشان متصل هستند. در قرن چهاردهم نیاز بود که کلیسا بزرگتر شود، در نتیجه یک سالن کناری با سبک گوتیک به آن اضافه شد.

از قرون وسطا تا قرن نوزدهم، در کنار برج کلیسا ساختمانی قرار داشت که آن را Praghaus می‌نامیدند. در زمان‌های مختلف این ساختمان یکی از محل‌های اقامت دوک‌ها بود. دوک‌ها از طریق راهرویی به گالری کلیسا دسترسی مستقیم داشتند. این ساختمان از سال 1500 تا 1824 محل قرارگیری دفتر نمک بود. نمک از معدن نمک Salzkammergut در کوهستان‌های اتریش با کشتی به اینجا آورده می‌شد و در اینجا انبار و بعد فروخته می‌شد. در عوض این امتیاز، دفتر نمک می‌بایست از ساختمان نگهداری می‌کرد. بعد از برداشته شدن محدودیت‌های تجارت نمک در سال 1824، ساختمان Praghaus تخریب شد. در حدود صد سال بعد کلیسای سنت روپرت وین و ساختمان‌های اطراف بازسازی شدند. بازسازی صورت گرفته در انتهای قرن بیستم، بیشتر بر پایه‌های ساختمان و همچنین آماده‌سازی فضای داخلی کلیسا برای مراسم مختلف تمرکز داشتند. آنها سعی کردند کیفیت و سادگی را به وجود آورند تا مردم بر اصلی‌ترین چیز یعنی عبادت خدا تمرکز کنند.

پنجره‌های کلیسای سنت روپرت وین

تاریخ پنجره میانی محراب به سال 1270 بر می‌گردد. این پنجره قدیمی‌ترین پنجره شیشه‌ای در کل وین است. در بخش بالایی آن تصویر حضرت مسیح بر روی صلیب و حضرت مریم و جاون دیده می‌شوند. در بخش پایینی قاب، مریم باکره و نوزادش تصویر شده‌اند. دو پنجره کناری، سینت روپرت را به عنوان معلم و همچنین اسقف اعظم همراه با موسسان کلیسا یعنی Chuniald و Gislar نشان می‌دهند. در اوایل دهه 1990 میلادی، Lydia Roppolt پنجره‌های شیشه‌ای جدیدی را برای کلیسا طراحی کرد. سه تای آنها (دانیال در غار شیرها، یونس در شکم نهنگ و سه جوان در کوره آتشین)، بازگوکننده این موضوع هستند که ایمان به خدا چگونه انسان را از بدترین بلاها نجات می‌دهد. پنجره جدید در محراب داستان موسسان کلیسای سنت روپرت را بازگو می‌کند. پنجره‌های رنگی برخی از جذاب‌ترین ویژگی‌های کلیسا در نظر مسافران تور اتریش هستند.

فضای داخلی کلیسای سنت روپرت وین

اصلی‌ترین جاذبه سالن اصلی کلیسا صلیبی طراحی شده به سبک باروک است که تاریخش به سال 1765 بر می‌گردد. پایه سنگی محراب، سبک رومی‌وار دارد اما در سال 1703 یک محراب بلند با سبک باروک در اطراف این پایه سنگی بنا شد. این قسمت در سال 1986 برداشته شد تا فضا ساده‌تر به نظر آید. از آن زمان به این سو در زمان برگزاری مراسم، جمعیت در اطراف محراب جمع می‌شوند. سه ستون سالن اصلی را از سالن جانبی جدا می‌کنند. بر روی یکی از آنها مجسمه کوچکی از سینت روپرت قرار گرفته است. بر روی دیگری مجسمه‌ای از حضرت مریم و نوزداش به سبک اواخر گوتیک قرار دارد؛ این مجسمه طراحی غیر معمولی دارد: در آن نوزاد به بیننده نگاه نمی‌کند بلکه به حضرت مریم چشم دوخته و موهای بافته او را در دست گرفته است. در محراب جانبی یک محفظه عشای ربانی قرار گرفته که از برنز ریخته‌گری‌شده ساخته شده است. در کنار گالری یک نقاشی وجود دارد که زمانی بر روی محراب بلند آویزان بود. این نقاشی سنت روپرت را همراه با فرشتگان و عصای مخصوصش، یک کتاب و یک کوزه نمک نشان می‌دهد. در گالری یک پلاک وجود دارد که برای یادبود بازدید امپراتور رومی، فردریچ سوم، ساخته شده است. روی این لوحه، نشان ویژه او یعنی A.E.I.O.U و سال بازدیدش (1439) حک شده است.