موزه کوهستانی مسنر در رشته کوه های آلپ، از عجایب بانو زاها حدید - دور زمین

کوه پیمایی یا کوهنوردی فعالیتی است که هر کسی با دید متفاوتی به آن می نگرد. برخی ها به عنوان تفریح به آن نگاه می نمایند، برخی ها به عنوان یک ورزش سالم و عده ای دیگر به عنوان یک ماجراجویی خطرناک. اما نکته مشترکی که همه این دیدگاه ها را به هم نزدیک می نماید درسی است که همه کوهنوردان خواسته یا نخواسته از آن یاد می گیرند و آن درس، درس زندگی است. حال تصور کنید در کوه های آلپ که بزرگ ترین رشته کوه اروپا محسوب می گردد به کوهنوردی بروید. کوه های آلپ، خاستگاه کوهنوردی بوده است و از این رو نقشی بی بدیل در تاریخ این ورزش دارد.

قسمت عمده آلپ را یخ و برف دائمی پوشانده و تعداد زیادی یخچال وجود دارد. در کوه های آلپ تعداد بی شماری هتل، مهمان پذیر، پنا هگاه و جان پناه وجود دارد، و در عین حال خدمات جانبی بسیاری مانند راهنمایان حرفه ای، گروه های نجات و انواع وسایل حمل و نقل کوهستانی در دسترس است. در میان همه این جاذبه ها در بخشی از کوه های آلپ در شمال ایتالیا، موزه ای بسیار زیبا و چشم نواز کوهنوردان را به خود جذب می نماید. شاید کمتر کسی بداند بر فراز کوه های آلپ چنین موزه ای می درخشد. این موزه از دیگر شگفتی های بانوی معمار دنیا زاها حدید است.

عجیب ترین موزه کوهستانی مدرن دنیا که زاها حدید در لبه پرتگاهی در کوهستان های کشور ایتالیا طراحی و اجرا کرده است می تواند از عجیب ترین موزه های کوهستانی دنیا نامیده گردد، زیرا این موزه در یکی از خطرناک ترین نقطه های طبیعی دنیا ساخته شده است تا افزون بر طراحی خاص، مکان آن نیز جذابیت پروژه را دو چندان کند.

دانلود ویدیو

عجیب ترین موزه مدرن کوهستانی دنیا در ارتفاع 2275 متری از سطح دریا و به گونه ای طراحی و ساخته شده که گویی بخشی از کوهستان است.

کار ساخت این موزه کوهستانی سه سال به درازا کشیده (از اواخر سال 2012 تا سال 2014) و به تازگی به روی بازدیدنمایندگان کوهستان نورد بازگشایی شده است. دیوارها از بتن مقاوم ساخته شده و 40 تا 50 سانتی متر ضخامت دارند. این ضخامت در سقف به 70 سانتی متر می رسد. در مجموع مساحت این موزه سه طبقه، بالغ بر یک هزار متر است.

یکی از دیدنی ترین بخش های این موزه، تراسی است که 6 متر از لبه پرتگاه فاصله گرفته و بازدیدنمایندگانی که روی آن حرکت می نمایند ضمن دیدن چشم اندازی 240 درجه از منطقه آلپ اروپا، می توانند آنچه را که مربوط به تاریخچه کوهنوردی و کوهنوردان دنیا است در این موزه ببینند.

موزه کوهستانی مسنر (Messner) در ایتالیا، جنوب تایرول (Tyrol) با همکاری شرکت عظیم زاها حدید و پاتریک شوماخر و همکاری گروه IPM برای اجرای سازه سنگینش در سال 2014 به اتمام رسید. این مجموعه با توجه به شخصیت ورزشی، رینولد مسنر، یکی از مشهورترین کوهنوردان دنیا ساخته شده و همچنین به عنوان پیست اسکی کرون پلاتز (Kronplatz) در این منطقه، موزه کوهستانی مسنر داخل کوه کرون پلاتز تعبیه شده است. ترکیب سیال حجم پیوسته این مجموعه، با توجه به توپوگرافی و زمین شناسی این منطقه طراحی شده است. تصاویر این موزه حجم شکسته آن را بیان می نماید.

این موزه در بالاترین نقطه کوه کرون پلاتز (Kronplatz) واقع شده و نمایی منحصربه فرد به کوه دولومیت (Dolomit) را از مجموعه موزه به نمایش می گذارد. تمرکز اصلی طراحی این موزه بر اساس رینولد مسنر نظم و شکل گرفته است.

سایه بان ورودی موزه از یک قطعه شیشه تیز، مانند قطعه های یخ در عصر یخبندان به عنوان علامت گذاری و محافظت از ورودی موزه طراحی شده است.

افتتاح ناقوص صلح کنکورد 2000 (Concordia) در سال 2003 در این کوهستان، اولین گام ترکیب امکانات فرهنگی با امکانات تفریحی و ورزشی بوده است. گروه طراحی حدید (MMM Corones) اضافه می نماید:

این موزه یک عنصر فرهنگی آموزشی را به این قسمت آلپ بخشیده است.

سطح شیب دار این مجموعه مثل یک آبشار متصل، فضاهای نمایشگاه را به هم مرتبط کرده، در حالی که در تمام این سه سطح، تعبیه نمایشگاه و سالن های کوچک به همراه اشیا و تصاویری از مسنر (Masner) را به نمایش گذاشته است.

همچنین این گروه طراحی یک نمای کامل از مناظر گسترده کوه شامل کوه های آلپ Zillertal ,Dolomit و Marmolada را که از یخچال های طبیعی به وجود آمده به نمایش گذاشته است. از دیافراگم های کرو برای شکل دادن به بالکن استفاده شده است. به طور خاصی برای به کار بردن نور طبیعی در فرم تو در توی موزه ساخته شده است. با غوطه ور کردن حجم و فضای داخلی، دما تقریبا به صورت ثابت حفظ می گردد.

اما حالا که چند ماهی از مرگ شیر آهن کوه زن معماری گذشته است بد نیست کمی به آثاری که بر زمینه معماری در تفکر دنیای بر جای گذاشته است بیاندازیم.

انسان سنتی در هراس از مرگ به جاودانگی در عالم دیگری پناه برد، اما انسان مدرن مرگ را به عنوان یک واقعیت در چرخه زیست پذیرفت و به جای اینکه مانند انسان سنتی با نیایش سعی در ذخیره توشه نماید، با کار و کوشش بسیار سعی کرد وضع زندگی خود را بر زمین بهبود بخشد و در همین دنیا آسایش یابد.

زاها حدید مهم ترین بانوی تاریخ معماری زمین است. با توجه به سلطه نظام مردسالار در هزاره های متمادی و آغاز جنبش های فمینیستی از اواسط قرن نوزدهم، بانو حدید مانند شیر زنی دلیر بر محدودیت های نظام موجود تاخت و جنگید. او توانست به پشتوانه استادان نوگرایی مانند کانستراکتیویست های روسی به ویژه کازمیر مالویچ، گروه آرشیگرام به ویژه پیتر کوک، برنارد چومی و رم کولهاس و با زحمت و کوشش زیاد، بسیاری از غیرممکن ها را در معماری ممکن سازد. زاها حدید در بسیاری از موارد نخستین بانوی معمار بود که افتخارات مختلف را کسب نمود و هم او بود که بر بی عدالتی برگزارنمایندگان و داوران جایزه پریتزکر اعتراض کرد و در نامه ای خواهان اهدای جایزه پریتزکر سال 1991 به رابرت ونتوری و همسرش دنیس اسکات براون شد. چون داوران جایزه را فقط به ونتوری دادند، در حالی که این زوج معمار در همه کارها به طور مشترک همکاری داشتند .

او رسواگر کلیشه زاویه قائمه است و در کار حرفه ای هم مدام روش کار و گرایش طراحی را تغییر می داد. او در سخنرانی باشکوهش در کنگره اتحادیه دنیای معماران (UIA) - استانبول 2005- در حضور بیش از سه هزار معمار و دانشجوی معماری اشاره کرد که حدودا هر پنج سال روش کارشان در دفتر تغییر می نماید. به عنوان نمونه می توان به گرایش های مالویچ، دیکانستراکشن، فولدینگ، میدان (Field) و پارامتریک اشاره کرد. در واقع او اهل ایستادن در گوشه ای دنج، محافظه کاری و تکرار روشی واحد در کل دوران حرفه ای اش نبود .

مرگی چنین در اوج درخور بانوی آهنین معماری است. حدید همچون میس ون دروهه و لوکوربوزیه در تاریخ معماری جاودان است. او نماد انسان مدرن است که بی سرزمین چون باد، آزادانه برای آسایش انسان در پنج قاره طراحی کرده و حتی گاهی تکنولوژی و مصالح را تشویق/ وادار به پیشرفت کرده است .