فرمول پس از باران هنوز جواب می دهد - دور زمین

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، از اواخر دهه 70، مثلث زن، تاریخ و شمال تبدیل به یک فرمول مطمئن برای سریال سازی شد. پیروزیت چشمگیر سریال پس از باران در این دهه باعث شد مدیران و تهیه نمایندگان در سال های بعد سراغ این فرمول پیروز بروند. تعداد سریال های زن محور در دو دهه بعد بیشتر شد و دیگر کسی سراغ اوشین و هانیکو را نمی گرفت و نوبت به خانم کوچیک، ستایش و کیمیا رسید. در هر کشوری و پس از جنگ یا حتی در همان دوران جنگ، به دلیل پررنگ شدن نقش زنان در خانواده و اضافه شدن مسئولیت های دیگر به وظایف یک زن، قصه های جذاب و گاه واقعی شکل می گیرد. زنانی که به واسطه نقش های بیشتر، وقایع بیشتری پیرامون زندگی شان اتفاق می افتد و همین وقایع گاه تلخ و گاه شیرین، برای مخاطب جذابیت دارد، به دلیل فضای گسترده و امن تاریخ سراغ بستر تاریخی می رفتند و در همه جای جهان قصه های زنان محکم، پرکوشش و تنها جذابیت پیدا نموده بود و ایران هم از این قاعده مستثنا نبود .

یکی از تازه ترین سریال هایی که مجدد سراغ این مثلث مطمئن و پیروز رفته وارش است. لوکیشن شمال کشور به دلیل جذابیت های بصری و شاید نزدیکی به تهران، نزدیک ترین و بهترین گزینه برای ساخت فیلم و سریال است. اگر کسی پیدا شود و آماری از لوکیشن های یکی دو دهه اخیر خارج از تهران تهیه کند، حتما سهم استان های مازندران و گیلان بیشتر از استان های دیگر است. وارش سراغ لوکیشن محبوب مخاطبان، قصه محبوب مردم و بستر محبوب مسئولان و مدیران رفته تا به یاری این مثلث داستانش را تعریف کند. گفته می شود ساخت این سریال به بهروز افخمی و کمال تبریزی هم پیشنهاد شده بوده که به دلیل محدودیت زمانی، منجر به همکاری نشده و احمد کاوری قبول نموده که در زمان کمتر از یک سال آن را بسازد. مهم ترین خروجی سریال های زن محور، ایجاد محبوبیت فوق العاده شخصیت اصلی آن است. باید منتظر ماند و دید که روزگار برای الهام طهموری، بازیگر نقش وارش همان راستا مرجان محتشم و نرگس محمدی را ترسیم می نماید یا اتفاق دیگری خواهد افتاد. با احمد کاوری و الهام طهموری درباره وارش هم کلام شدیم .

گفت وگو با احمد کاوری، کارگردان سریال وارش اثر تاریخی باید مابه ازای امروزی داشته باشد احمد کاوری را پیش از این با خواب بلند و بیدار باش در تلویزیون دیده بودیم و در سینما هم از او نفوذی - که جوایز زیادی برای کاوری به همراه آورد- و خودزنی در یادها مانده است. فضای وارش با کارهای قبلی او در تلویزیون متفاوت است .

اجازه بدهید با صحبت درباره پیش فراوری وارش آغاز کنیم. چه چیزی از این کار جذاب بود که شما پذیرفتید؟ به نظر می رسید کار سنگینی هم باشد.

همین سنگینی جذاب بود .

از نظر داستان چطور؟

اجرای سنگین این داستان برای من جذاب بود .

از آن دسته کارگردانانی هستید که خود را به چالش می کشند؟

بله. کارگردان باید کاری را انجام دهد که احساس کند به نسبت قبل کوشش بیشتری می نماید یا اینکه کاری را انجام دهد که برای دیگران شاید غیرمحتمل باشد .

فیلمنامه از ابتدا کامل بود؟

بله. آماده بود، ولی دچار بازنویسی شد .

خودتان بازنویسی کردید؟

آقای فرهاد امینی به همراه من انجام دادیم .

یکی از نقدهایی که وارد می شود این است که این سریال اقتباسی از کتاب مهاجران است. شما احتمالا این نقدها را شنیده اید، این بار برای همواره این را شرح دهید که این اقتباس محسوب می شود؟

برداشت آزاد با اقتباس خیلی متفاوت است. اینکه در برداشت آزاد می توانید در لابه لای متن تغییراتی بدهید، ولی وقتی می گویید اقتباس، عینا باید همان باشد. گرچه فضای فیلمنامه با فضای رمان و داستان کاملا متفاوت است. این تاثیری و آن توصیفی است. قصه به هر حال ممکن است قوام خود را در رمان بیشتر داشته باشد، ولی فضای تصویر در جهانی نمایش و جهانی سریال و فیلم غالب تر است، برای همین ممکن است خیلی از گفت وگوها و لفظ ها و بسیاری از صحنه ها و تنهایی شخصیت ها که در رمان موجود است در فیلم عملا برای ایجاد فضا و ریتم و جذب مخاطب حذف شود. قصه مهاجران را خواندم، ولی یک سری ملاحظات آنجا دارد و جامعه ما یک سری ملاحظات فرهنگی دارد که عملا نمی توان روابط سریال مهاجران را در یک اثر نمایشی آورد؛ مخصوصا در تلویزیونی که الان کار می کنیم .

جنس داستان وارش با رمان مهاجران متفاوت است، درست است؟

بله.جنس کاملا متفاوت است. آنها چیزهایی را قاچاق می نمایند که این قاچاق کلا هم محدودیت و هم ممنوعیت شرعی در کشور ما دارد. به همین خاطر وقتی شما می نویسید برداشت آزاد، می توانید اجزا و عناصر را تغییر دهید، ولی تغییر هسته مرکزی درباره وفاداری و عشق مادر سخت است. آن بخشی که درباره عشق و وفاداری و گذشت است و یک خانواده را یک زن بتواند روی دوش خود بکشد، در یک بخش هایی و حتی در خود رمان هم وجود دارد؛ منتها آنجا به خاطر فضایی که در کشور اروپایی یا خود آمریکا وجود دارد، فرهنگ، اسارت و حتی خاستگاه آدم ها متفاوت است، به همین خاطر به ریشه و اصل آدم ها پرداخته نشده است. شاید یک صحبت کوتاهی شود، ولی همه مهاجر هستند که در کنار هم زندگی می نمایند و ممکن است این بحث و عنوان برداشت آزاد برای چنین کاری مناسب تر باشد .

سریال هایی شبیه به وارش که موضوع زن و لوکیشن شمال و داستان تاریخی که در سه، چهار دهه اخیر روایت شود را زیاد داشتیم و مورد توجه و استقبال هم نهاده شده است. این کار را سخت می نماید، چون مدام با سریال های مشابه خود مقایسه می شود و یک جاهایی هم کار را راحت می نماید، چون قبلا ریل گذاری شده است. درباره وارش چقدر از تجربیات سریال های اینچنینی استفاده شده است؟

به این بخش فکر نکردم، ولی از ابتدا در فیلمنامه تعیین بود شخصیت محوری وارش است. از ابتدا معلوم است. اینکه چه زمانی وارد قصه می شود و چه بخشی از قصه را به دوش می کشد، در اجرا و لابه لای سکانس ها مشهود بود. اینها وقتی در کنار هم قرار می گیرند، این مفهوم خیلی روشن تر برای مخاطب بیان می شود، ولی هیچ کاری با کار هم تراز خود از نظر موضوعی، مضمونی، فضاسازی و... قابل مقایسه و قابل قضاوت نیست که بگوییم آن چقدر روی این تاثیر گذاشته است. اتفاقی است که ناخودآگاه در ذهن و قلم همه هنرمندان به یک نحوی تنیده می شود. یک فیلم و سریال پیروز قطعا روی فعالان این عرصه تاثیرگذار است که بتوانند این فضاها را دوباره تکرار نمایند یا از تجربیات پیروزیت آمیز دیگران استفاده نمایند. قطعا سریال های پیروزی که در تلویزیون توانسته اند با مخاطب خود ارتباط برقرار نمایند، در دیده شدن این سریال تاثیر داشتند و یاری کردند و قطعا این کار اگر دیده شود و بیشتر از این دیده شود، روی کارهای آینده در این فضا تاثیرگذار خواهد بود. من از این قضیه خیلی خشنود هستم که به هرحال نقش محوری و شخصیت محوری زن در این قصه توانسته با تمام مردم ایران و جنسیت های مختلف ارتباط برقرار کند؛ یعنی مردها هیچ موضع و هیچ مخالفتی با اینکه یک قهرمان زن در قصه ما باشد نداشتند و همه همراهی و همدلی با وارش می نمایند .

در سال های اخیر، معمولا تاکید می شود که در ساخت سریال صرفه جویی شود. در خصوص این کار چقدر محدودیت بودجه داشتید؟ آیا برای انتخاب بازیگران با محدودیت روبه رو بودید؟ دنبال بازیگری رفتید که به خاطر دستمزد بالا بخواهید عوض کنید یا خیر؟

این سریال با بودجه خیلی پایین ساخته شده است .

پایین به نسبت چه سریالی؟

به نسبت کارهایی که همزمان با وارش ساخته می شد. به نسبت نوع نگاهی که وجود داشت؛ این کار یک سریال تاریخی مهم و فاخر است. یک کار الف که بودجه این سریال با بودجه یک کار شهری و خانوادگی که در تهران فیلمبرداری می شد، زمانی که مصوب شد، یکسان بود. ممکن است کمی عقب تر صورت گرفته باشد و آن زمان قیمت ها کم بود و احتمال می دادیم برای اینکه کار را تمام کنیم، به مشکل اقتصادی برخورد کنیم. مدیریت آقای دارابی به عنوان مجری طرح و آقای تخشید به عنوان تهیه نماینده در حمایت از سریال باعث شد این کار انجام شود. یعنی کار اینچنینی را با این فضاسازی در زمان خیلی کم و با کارهای هم تراز خود تمام کردیم. یک کار 34 قسمتی را در هشت ماه و 10 روز فیلمبرداری کردیم. در نظر بگیرید که کل این کار یک پیش فراوری 10 ماهه داشته است؛ هم فیلمنامه بازنویسی شد و هم اینکه فیلمبرداری کردیم. این پروسه خیلی کوتاهی است برای اینکه چنین سریالی بخواهد به بار بنشیند، ولی مدیریت بخش های فراوری و مدیر طرح باعث شد این اتفاق برای ما رخ بدهد، ولی در خصوص بازیگر سراغ کسی نرفتیم که بخواهیم در زمینه اقتصادی با او به توافق نرسیم .

انتخاب های اول همین افراد بودند؟

انتخاب های اول ما شاید این دوستان نبوده باشند، ولی بیش از 70 درصد انتخاب های اول ما بودند. همین بچه ها از ابتدا بودند. در انتخاب بعضی بازیگران تغییراتی ایجاد شد که در واقع خواست خدا بود این اتفاق بیفتد، چون کسانی که جایگزین شدند، خیلی بهتر از انتخاب های اولیه ما بودند .

نگاهی به فهرست بازیگران نشان می دهد بیشتر آنها سابقه تئاتری خیلی پررنگی دارند. این اتفاقی بوده یا به دلیل نگاه شما به تئاتر است؟

به نظر من بازیگران تئاتر، قابلیت مضاعفی دارند به نسبت یک سری از بازیگرانی که تجربه صحنه را ندارند. بازیگران تئاتر می توانند کاراکتر را درست نمایند، به شخصیت ورود نمایند، می توانند شخصیت را دگرگون نمایند و قابلیت دارند ابعاد مختلف یک کاراکتر را بسازند و از همه مهم تر به ما به عنوان سازنده یاری می نمایند تا بتوانیم این شخصیت را ملموس تر و جذاب تر برای مخاطب ارائه دهیم. این انتخاب به صورت ناخودآگاه رخ داده است، چون من همچنان تحت تاثیر بازی ها و آدم های صحنه تئاتر هستم و همواره باعث خشنودی من بوده که بازیگران تئاتر وارد فضای تلویزیون شوند و از اینها استفاده شود .

چیزی که شنیدم بیان می کنم و شما می توانید رد یا تایید کنید. من شنیدم کارگردان های دیگر و تعیینا آقای افخمی دو برابر این زمان را برای ساخت این سریال پیشنهاد دادند. شما در جریان این هستید؟

من در جریان نیستم، ولی اغلب کارگردانانی که قبل از من قرار بود به این کار ورود نمایند، بخشی از عدم توافق شان با تهیه نماینده همین بحث زمان بود .

محدودیت زمانی داشتند؟

خیر. براساس برآوردی که داشتند، از پولی که قرار بود به اینها بدهند می توانستند در هشت یا 9ماه درنهایت فیلمبرداری نمایند و خیلی از دوستانی که آمده بودند با این زمان حاضر نبودند کار نمایند، ولی ما یک تجربه همکاری مستقیم با آقای دارابی در فیلم نفوذی، خودزنی و فیلم های دیگر داشتیم و سال ها با نحوه کار و نحوه رفتار همدیگر آشنا بودیم که چطور یک کار را در مدت زمان کوتاه تری بتوانیم بسازیم. به همین خاطر این توافق صورت گرفت که با آنالیز دقیق فهمیدیم می توانیم با روش هایی، این کار را در زمان کمتری فیلمبرداری کنیم که بودجه کفاف بدهد و شرمسار همکاران نشویم .

احتمالا یکی از دلایلی که خودتان اینجا بازی نکردید همین وقت محدود است. درست است؟

هم این بود و هم اینکه احساس کردم برای من در این کار نقشی وجود ندارد .

اتفاقا می خواستم بگویم یکی دو نقش به خود شما می خورد.

نه زیاد. آن کسانی که آمدند، از من بهتر هستند. بچه هایی که وارد شدند و انتخاب شدند، قطعا برای آن نقش از من بهتر بودند. خیلی دوست دارم بازی کنم و بازیگری جزئی از زندگی من است و این کار را سالیانه انجام می دهم. منتها اینجا احساس کردم این بچه ها خیلی مناسب تر هستند .

یک نکته ای که وجود دارد اینکه سریال های تاریخی با موضوع زن، قدری توجه و حساسیت روی آن بیشتر است؛ یعنی شاید صداوسیما مجبور باشد نظارت بیشتری کند یا سانسور بیشتری داشته باشد. سریال وارش هم دچار این ممیزی ها شد؟

خیر. آقای تخشید به عنوان کسی که سال ها در این فضا کار نموده و با کار و مدیریت تلویزیون آشناست، روی این مسائل دقت بالایی داشت و به ما یاری می کرد مانع این شود که چنین برخوردی با سریال نشود. پوشش ها، بخشی از لباس، بخشی از گویش و صحبت ها خودبه خود در راستای نهاده شد که کمتر با مشکل نظارتی شدید روبرو شود. خوشبختانه در تمام این مدت خواستند چند کلام و دیالوگ جابه جا شود، ولی در کل هیچ مسئله ای نداشتیم.بخش های کوچکی از سریال وارش دست به دست می شود که منطبق بر شرایط فعلی ما است؛ همانند سیلی که آمد و مسئولی نبود و موارد اینچنینی. این اتفاقاتی که دیده می شود و برای مخاطب جذاب است، ناشی از تکرار تاریخ است یا عامدانه این تطبیق و تکرار زمانی را در سریال گذاشتید؟ یعنی اتفاقاتی که مردم واقعی می بینند اما در سریال وارش نشان می دهید، دهه 50-40 هم این طور بوده است.هر کار تاریخی باید مابه ازای کنونی و معاصر داشته باشد، والا هیچ جذابیتی ندارد که بخواهیم کاری انجام دهیم .

پس این تکرار اتفاقی نبود؟

به هر حال همه هنرمند هستند و این فرض را دارند که این کار، گوشه ای به شرایط الان هم می زند. هر چه این گوشه قشنگ تر باشد و بتواند یک سری از واقعیت ها را بیان کند، می تواند موثرتر باشد .

در این طعنه ها دست شما باز است، چون توهین مستقیم به کسی نمی شود و نقدی که بشود، مستقیم نیست. درست است؟ یعنی بستر و فرصتی است که می توانید در این راه حرکت کنید.

بله. در کلیت بیان می شود. وقتی شما کلیات را بیان کنید، جزئیات را خود مردم درک می نمایند. یعنی وقتی طعنه می زنید، طعنه به شخص خاصی نیست که بگویید به فلان شخص این طعنه را می زنم. این خیلی فضا را باز می نماید. شما باید به اتمسفر و فضایی که در جامعه حاکم است نیشتر بزنید و یک گوشه بدهید. وقتی شما رشوه خواری را در فضای روستایی بیان می کنید، قطعا مابه ازایش، اطراف ما کاملا وجود دارد. اینکه بگویم فلان دولت یا فلان نهاد یا فلان اداره این کار را می نماید، به نحوی قضاوت مستقیم است که به هیچ وجه در صلاحیت ما نیست. ما براساس شنیده ها می گوییم جامعه ما دچار این مشکل است. وقتی دچار این مشکل هستیم، وقتی کلی بیان می کنیم، خود مردم جزئیات را به اتفاقاتی که کاملا با آن روبرو بودند یا تجربه این را داشتند، ربط می دهند و می توانند درباره آن قضیه صحبت نمایند .

درباره حاشیه های مردم شمال صحبتی می کنید که سوءتفاهم است یا منتظر بمانند شاید بعدها نظر مردم عوض شود؟

به نظر من نه بی دقتی است و نه منتظر شوند بقیه کار را ببینند. کار الان حرف خود را می زند و الان از این حاشیه ها گذشته است و به مسائلی می پردازد که هیچ ارتباطی با قومیت و این مسائل ندارد. به نظر من، یک سوءتفاهم کوچک برای یک سری از مردم خوب گیلان شکل گرفته بود و بعضی از این آب گل آلود استفاده کردند و می خواستند برای مقاصد خود تنور را گرم نگه دارند که نمی دانم مقاصد آنها چیست. قطعا زمان انتخابات است و بعضی نمایندگان خیلی دوست دارند درباره چیزی صحبت نمایند. چه بهتر درباره سریالی صحبت نمایند که الان مردم هم نسبت به آن ارتباط برقرار نموده اند. نمی خواهم کسی را وارد این فضا کنم یا کسی را متهم کنم، ولی قطعا آدم های فرهیخته با من تماس گرفتند و هیچ مسئله ای با فضایی که قصه ایجاد نموده، نداشتند. کسانی که مشکل دارند، کلا کار را ندیده اند و روی شنیده ها قضاوت می نمایند یا نمی خواهند این فضا به هیچ نحوی آرام شود، چون هستند افرادی که از این فضا بهره برداری سیاسی می نمایند. این بهره برداری سیاسی را قطعا مردم متوجه می شوند که آن آدم ها هم کسانی نیستند که بتوانند در فضای مجلس و در فضای شورای شهر یاریی به مردم نمایند.گفت وگو با الهام طهموری، بازیگر نقش وارشطهموری دوره های بازیگری دیده و از سال 85 وارد عرصه بازیگری شده و با سریال نفس گرم ساخته محمدمهدی عسگرپور وارد تلویزیون شد. او در سال 96 در سریال دزد روح به کارگردانی احمد معظمی نیز به ایفای نقش پرداخته بود. فیلم سینمایی تقصیر من نیست و نقش مهتاب در سریال پدر از جمله کارهای دیگر طهموری هستند .

چطور برای نقش وارش انتخاب شدید؟

با من تماس گرفتند و من به دفتر مراجعه کردم .

قبلا کار شما را دیده بودند؟

بله، با آقای تخشید سر سریال پرستاران کار نموده بودم و با بازی من آشنا بودند. بعد از آن تماس گرفتند و به دفتر رفتم. در جلسه دوم، به من 6-5 سکانس از نقش وارش را دادند و گفتند این 6-5 سکانس را بخوانید و می خواهیم تست دوربین بگیریم. با گریم و لباس و... بود. آن سکانس ها را خواندم و خدا را شکر این رخ داد .

می دانید گزینه های دیگری هم بودند یا خیر؟

فکر می کنم از خیلی ها تست گرفتند .

این سریال چه ویژگی ای داشته که سریال های مشابه آن نداشتند؟

6-5 سکانس اولی که خواندم، شخصیت خود وارش بود. از خواندن همان سکانس ها به شخصیت وارش علاقه مند شدم؛ به خاطر بالا و پایین هایی که داشت و اتفاقاتی که برای او رخ می داد. فکر می کنم این فیلمنامه به خاطر همین، از بقیه کارهایی که به سبک این کار بوده، متفاوت است. تمام داستان ها حول محور شخصیت وارش می گذرد و فکر می کنم یکی از معدود دسته هایی است که زن قهرمان قطعی است و یک شخصیت کامل دارد و متکی به یک مرد یا فرد دیگری نیست. فکر می کنم این مساله، کار را از بقیه موارد متفاوت می نماید.بازیگری در نقش اصلی جذابیت دارد. اگر دهه های مختلف را نگاه کنیم، مخصوصا 70 و 80، یکی از راستاهای میان بر برای شهرت، بازیگری نقش های زن محور است؛ یعنی نقش چنان جذاب است که مثلا ستایش یا پس از باران یا ازیاد رفته ، چنین راستای را برای بازیگر خانم ایجاد می نماید.مسلما فکر می کنم بازی کردن چنین کاراکتری برای بازیگر خیلی خوب است؛ کاراکتری که سخت و یکدست نیست و قهرمان است. قصه وارش در دهه 30 روایت می شود و این زن متفاوت از زنانی است که در آن دهه زندگی می کردند. فکر می کنم اینها برای بازیگر جذاب است .

درباره این تفاوت ها صحبت کنیم که چه کار می نماید و با خاستگاه هایی که زندگی می نماید، آنچه اضافه بر هم نسلان خود و هم جنس های خود دارد را از کجا آورده است؛ یعنی بینش، مقاومت و نگاهی که در نسبت با بقیه دارد، از کجا آمده است؟

فکر می کنم شخصیت وارش می تواند ساده ترین راه چاره ها را انتخاب کند. شاید قدری شبیه مابقی زنانی که در آن دهه در روستا زندگی می نمایند، باشد ولی وارش این کار را نمی نماید و این به شخصیت قوی و محکمی که دارد و تنهایی ای که کشیده، برمی شود. وارش خیلی تنهاست و به غیر از پسرش جاوید، وارش هم آدم تنهایی است. این تنهایی باعث شده این زن، شخصیت قوی و محکمی پیدا کند و به این خاطر می گویم از بقیه هم نسلان خود متفاوت عمل می نماید و راحت ترین راه را انتخاب نمی نماید. می تواند زیر سایه یک شوهر برود و زندگی کند، ولی سعی می نماید با او بجنگد و بچه ها را خودش بزرگ کند و روی پای خود بایستد و درآمد کسب کند .

با توجه به وجود الگوهای مختلف در حوزه شخصیت های زن محور، بازی کردن این نقش ها هم سخت است و هم راحت. مثال های مختلفی وجود دارد؛ از بانوی عمارت تا بانوی سردار و کیمیا... .

فکر می کنم هر کدام از این مواردی که مثال می زنید، خود یک کاراکتر و شخصیت متفاوت دارند .

ویژگی ای که این نقش را متمایز می نماید، چیست؟ این جنس چه تفاوتی با بقیه دارد؟

اینکه چه تفاوتی با بقیه دارد را واقعا نمی دانم چطور شرح بدهم .

احساسی تر، داناتر، مقاوم تر و شجاع تر است؟ تفاوت وارش با زنان قهرمانی که سابق بر این دیدیم، چیست؟

فکر نمی کنم قابل مقایسه باشد. آنها در کار دیگر و فضای دیگری بودند و هرکدام از این شخصیت ها برای خود فضایی دارند و فکر نمی کنم مقایسه ای لازم باشد که بین این شخصیت و شخصیت های دیگر شود. شخصیت وارش شخصیتی است که به نظر من برای بازیگر سخت است، چون خیلی پیچیدگی دارد. به خاطر پیچیدگی های احساسی که دارد، حس استاتیک نسبت به فرزند خود دارد و مادر فرزند خود است، یک حس بسیار پیچیده تر برای پسری دارد که پسر خودش نیست، زندگی خود را می گذارد و این حس پیچیده و عجیب است. بدون وجود شوهر و بدون داشتن رابطه خونی بین خودش و آن پسر، تمام زندگی خود را برای این آدم می گذارد. من فکر می کنم با بقیه کاراکترهایی که شما مثال زدید، با اینکه دقیق در ذهن ندارم چطور بودند، مادر بودن وارش برجسته تر است. بیشتر بر پایه مادر بودن است که زندگی خود را می چرخاند و جذابیتی که برای من دارد، همین مادر بودن وارش است. به نظر من این ویژگی، وارش را متفاوت می کرد و این ازخودگذشته بودن او درباره بچه ای که هم خون خودش نیست .

تا جایی که اطلاع دارم، لوکیشن عوض می شود و داستان هم به جاهای دیگری می کشد. کجا برای شما سخت تر بود؟ سن در یک جاهایی تغییر می نماید؟

بله. من دو تا از سن ها را بازی می کنم. فکر می کنم همه بخش های شخصیت وارش خیلی سخت بود .

20سال با سن خودتان اختلاف دارد؟

وارش در فاز یک سریال، 25ساله و در فاز دوم 39 ساله است؛ یعنی 9 سال در فاز دوم با سن خودم متفاوت است. همه جا سخت بود. یکی از سختی ها کار کردن با بچه ها بود. من تصور نمی کردم تا این حد سخت باشد. ما از بچه تازه به جهانآمده یک روزه داشتیم تا بچه 7-6 ماهه که بعد بزرگ می شوند. تا 7-6 ماه خیلی سخت بود و از سختی هایی بود که واقعا اذیت می کرد و بالاخره نقش یک زن روستایی را بازی کردن، به خاطر نوع کارهایی که انجام می دهد، مثلا بچه را به کمر می بندد یا هیزم جابه جا می نماید و... یک سری سختی هایی دارد .

برای ایفای این نقش نگاهی به شخص خاص یا بازی یک فرد خاص، چه در داخل و چه در خارج داشتید؟

خیر. این طور نبود. بیشتر سعی می کردم در همان روستاها و از خانم های روستایی الگو بگیرم. برای من بیشتر ساختن حس درونی وارش مهم بود، چون مخاطب گذشته این نقش را نمی شناسد و باید این حس منتقل می شد که چه اتفاقی به سر او و شوهر اولش آمده است. سعی می کردم بیشتر روی این چیزها تمرکز کنم .

نمونه مشابه

پس از باران

مجموعه پس از باران در 37 قسمت در سال 1379 از شبکه3 پخش شد. این مجموعه در زمان پخش به یکی از پرمخاطب ترین سریال های سیما تبدیل شد. سریالی که در دوره ارباب رعیتی و در خطه سرسبز گیلان روایت می شد. شخصیت اصلی این سریال زنی بود که مورد اتهام ناروایی قرار می گرفت و رنج و سختی ها، زندگی او و دختر کوچکش را دستخوش تغییر کرد. سعید سلطانی، کارگردان این سریال است. او برای تلویزیون سریال هایی چون خانه ای در تاریکی و ستایش را ساخته که شخصیت محوری این سریال ها هم یک زن است. سلطانی درمورد ساخت این سریال گفته است: پس از باران حاصل سال ها نگارش و تحقیق بود و سپس فقط یک سال روی داستان فیلمنامه کار کردیم، بالطبع حاصل چنین کاری سلیقه مخاطب را دربر خواهد داشت.یکی از مواردی که در آن زمان این سریال را مورد توجه مردم قرار داد، موزیک متن آن است. موسیقی این سریال براساس موسیقی گیلانی و با صدای حزن آلود فریدون پوررضا همراه است که حزن انگیزی و اثربخشی آن را بیشتر می نماید. پوررضا کلا چهار دقیقه برای این سریال آواز خوانده است. او در این باره گفته است: آن زمانی که من پس از باران را خواندم این صدا فریاد جوامع شهر زده هم بود. این فریاد علیه کسانی بود که بر سر ما خراب شدند و موسیقی محلی ما را از بین بردند. من گیلانی ام و افتخار می کنم که گیلانی هم هستم. مثل کسی هستم که از بوی ریحان مست می شود و از شنیدن صدای گیلک، جهان را دریافت می نماید .

از یاد رفته

از یاد رفته، نام سریال تلویزیونی ای است که پاییز 1390 از صداوسیمای ایران پخش شد. کارگردان این مجموعه فریدون حسن پور است. در این سریال، داستان زندگی شخصیت های فیلم طی یک دوره 40 ساله روایت می شود. این سریال براساس رمانی از خود حسن پور نوشته شده است. سریال، قصه رنج و تنهایی زنی است به نام گلرخ که همسرش مرتضی او را رها نموده است. قصه از یاد رفتن گلرخ توسط همسرش از جایی آغاز می شود که مرتضی پا به جهانی مدرن شهری می گذارد. حسن پور درمورد این سریال گفته است: توجه به سنت و مدرنیته برایم خیلی مهم بود چون به اعتقاد من، جامعه ما تا سینه در سنت فرو رفته و سرش وارد مدرنیته شده است؛ این مساله ای است که باید حل شود. متفکران جامعه ما باید این مطلب را تحلیل نمایند تا بین سنت و مدرنیته آشتی برقرار شود. نمی توانیم سنت را ببینیم و مدرنیته را نبینیم. از سوی دیگر نمی توان فقط مدرن بود و سنت ها را نادیده گرفت. متفکران ما باید بین سنت و مدرنیته آشتی برقرار نمایند .

گذر از رنج ها

گذر از رنج ها عنوان مجموعه درام تلویزیونی تاریخی، اجتماعی، سیاسی و داستانی به کارگردانی فریدون حسن پور است که در سال 1393 خورشیدی در 36 قسمت از شبکه یک سیما پخش شد. مجموعه تلویزیونی گذر از رنج ها، قصه زندگی زنی به اسم جهانست. این مجموعه درام تاریخی است و در آن داستان زندگی جهان از سال 1335 تا 1369 به نمایش درآمده است. در این داستان به تغییرات سیاسی ایران هم توجه شده است. فیلمنامه این مجموعه را فریدون حسن پور نوشته و نگارش آن تقریبا سه سال طول کشیده است. قهرمان قصه مجموعه گذر از رنج ها، یک زن است که با رنج های زندگی مقابله می نماید. در این مجموعه هم به ماجراهای خان ها و رعیت ها توجه شده است .

منبع:فرهیختگان