تکواندوکار ایرانی تیم آذربایجان: خیلی ها فکر می نمایند شرایط در خارج از کشور گل و بلبل است - دور زمین

پیغام قبادی در گفت وگو با خبرنگار ورزشی خبرنگاران، در مورد عدم حضور در تورنمنت های تکواندو ایران همراه با تیم آذربایجان گفت: چند ماه است که تمریناتی انجام نمی دهم و در حال حاضر در ایران دنبال بعضی کارهای شخصی خود هستم. در آینده اگر شرایط مهیا باشد دوباره به تکواندو باز خواهم گشت و اگر نشود خداحافظی می کنم.

وی در مورد اینکه خداحافظی در 32 سالگی برای او زود نیست، گفت: بعد از المپیک شرایط در آذربایجان به گونه ای متفاوت پیش رفت و یکسری تغییرات انجام شد. از لحاظ مالی نیز مسائل زیادی در این کشور وجود دارد و مجبور شدند بعضی حقوق ها را قطع نمایند. صحبت هایی با استاد مهماندوست (سرمربی تیم آذربایجان) داشتم و ایشان اعلام کردند شرایط در حال حاضر اینگونه است. من نیز کج دار و مریز تمرینات خود را انجام خواهم داد.

دارنده مدال برنز قهرمانی اروپا در مورد تصمیمش برای حضور در آذربایجان گفت: در ایران در خیلی از مسابقات انتخابی شرکت کردم، اما بنا به دلایلی و با وجود عملکرد خوب در تورنمنت ها امکان حضورم در تیم ملی مهیا نشد. چیزی که مدنظر مربیان بود خیلی با نظرم تفاوت داشت. این اتفاقات باعث شد انگیزه ام از بین برود و تصمیم بگیرم به خارج از ایران بروم. اولین جا به بلاروس رفتم و قصد داشتم در این کشور ماندگار شوم که نشد و در صحبت با فدراسیون آذربایجان قرار شد برای آنها مبارزه کنم.

قبادی در مورد فراز و نشیب های حضورش در آذربایجان گفت: تا قبل از المپیک 2016 ریو به مسابقات زیادی اعزام شدیم و دست پر بازگشتیم، اما بعد از ریو خیلی شرایط عوض شد. بعد از مسابقات کشورهای اسلامی در سال 2017 حدود یک سال حقوق ما را ندادند. در حال حاضر نیز در هر مسابقه ای شرکت می کنیم یا بدون آمادگی است یا اصلاً آمادگی در کار نیست.

وی در پاسخ به این سؤال که دوست نداشت بعد از سال ها در ایران مبارزه کند، گفت: چرا دوست داشتم بازی کنم، اما جلوی خودم را گرفتم.

دارنده مدال برنز نوجوانان دنیا در سال 2006 برای ایران در مورد اینکه تمایلی به بازگشت به کشورمان ندارد، گفت: آخرین مسابقه ام برای آذربایجان در مسابقات قهرمانی اروپا 2021 بود، اما هنوز به این فکر نکرده ام که بازگردم و در ایران دوباره مسابقه بدهم. بیشتر دوست دارم زندگی عادی تری داشته باشم. سالیان زیادی در اردوها بودم و فراز و نشیب و استرس های زیادی را پشت سر گذاشتم.

قبادی درباره اینکه بعد از جدایی از ایران هیچ وقت در مورد اتفاقات منجر به جدایی از کشورمان صحبت نکرده است، گفت: در ایران دچار بی انگیزگی شدم و فکر کنم این اتفاقات هنوز نیز ادامه داشته باشد. شاید حق ورشکاری خورده یا دچار آسیب دیدگی شود، اما من تا جایی که می توانستم در ایران کوششم را کردم و در نهایت تصمیم شخصی گرفتم و ریسک کردم. خدا را شکر شرایط مهیا شد و برای این اتفاق نیز خیلی کوشش کردم و مسائل دوری از وطن و خانواده را به جان خریدم.

وی در پاسخ به این پرسش که به نظر می رسد بسیاری از ورزشکاران با وجود موفقیت های ورزشی و مالی در خارج از کشور دوست دارند این اتفاقات در ایران برای آنها رقم بخورد، گفت: سال ها با میلاد بیگی در آذربایجان زندگی کردم و چیزهای زیادی از او یاد گرفتم. میلاد ورزشکار و انسان فوق العاده ای است و بعضی اوقات که صحبت می کردیم دوست داشتیم این اتفاقات خوب برای ما در ایران بیفتد، اما شرایط مهیا نشد و دست سرنوشت کاری کرد که در آذربایجان هم تیمی شویم و این جهت را آنجا طی کنیم.

دارنده مدال برنز مسابقات جام دنیای با آذربایجان در مورد تغییر و تحولات مدیریتی تکواندو ایران مطرح نمود: در روزهای برگزاری تورنمنت های ایران وقتی پا به خانه تکواندو گذاشتم خیلی برخوردها خوب بود. فکر می کردم با توجه به حضور در آذربایجان شاید نگاه دیگری به من وجود داشته باشد، اما اصلاً اینگونه نبود و حس خوبی را دریافت کردم. از راهنمایی بچه ها به وسیله قهرمانان گذشته نیز خیلی مسرور شدم و این نوید اتفاقات خوب را در آینده برای تکواندو ایران می دهد.

قبادی درباره ورزشکارانی که در پی مهاجرت هستند گفت: اول از هر چیزی به بچه ها خواهم گفت در کنار ورزش حرفه ای، مهارت مالی کسب نمایند. بسیاری از ورزشکاران حرفه ای خارج از گود ورزش هیچ مهارتی ندارند. به خیلی از بچه ها گفتم زمانی که از انتخابی کنار می فرایند یا دچار آسیب دیدگی می شوند یا به هر دلیلی به هدف خود نمی رسند، شاید باید جهت خود را عوض نمایند و این اتفاقات نشانه آن باشد.

وی گفت: قرار نیست کل زندگی و خانواده را اذیت کنیم تا به هدف های نشدنی برسیم. اگر ورزشکاری حتی در 20 سالگی احساس می نماید که برای این رشته نیست باید جهت زندگی خود را تغییر بدهد. همه قرار نیست قهرمان المپیک، میلاد بیگی و الگو شوند. زمانی که ما از ایران رفتیم خیلی ها فکر کردند همه چیز گل و بلبل است، اما کار لژیونر از ورزشکاران داخل ایران خیلی سخت تر است.

تکواندوکار ایرانی تیم ملی آذربایجان توضیح داد: در خارج از کشور از شما به عنوان یک لژیونر فقط مدال می خواهند و شاید یک یا دو تورنمنت را تحمل نمایند، اما در مسابقات بزرگ از شما انتظار بالا بردن پرچم شان را دارند. اصلاً اینطور نیست که خارج از ایران شرایط گل و بلبل باشد. با قهرمانان اروپایی زیادی از جمله بلژیک و دیگر کشورها صحبت کردم و آنها در برترین حالت شاید بعد از کسب مدال طلای دنیا دو هزار دلار پاداش بگیرند.

قبادی در انتها در مورد اینکه در صورتی که زمان مهاجرت از ایران شغلی داشت، آیا می ماند به خبرنگاران گفت: شاید می ماندم، اما همه چیز به عشق ورزشکاران حرفه ای بازمی شود. شاید می دانید آخر این جهت هیچ چیز نیست، اما دوست دارید ادامه بدهید. این حس در وجود تمام ورزشکاران حرفه ای وجود دارد و بسیاری از قهرمانان همچنان در 50 سالگی نیز دوست دارند در مسابقات پیشکسوتان شرکت نمایند.