اشک های از سر ذوق، خاطره های جانانه از جاکارتا - دور زمین

به گزارش خبرنگاران ، مهدیه دریابیگی - اندونزی ، مسیرها در جاکارتا بسته گردیده و ماشین ها از مسیرهای دیگری باید حرکت نمایند، همین نکته دوری راه برای رسیدن به استادیوم ها را دو برابر نموده. برگزاری دوی ماراتن عامل مسدود شدن همه مسیرها است، برای اینکه مشکلی پیش نیاید شهر را تعطیل کردند، تقریبا از شلوغی هر روز خبری نیست، شهر جاکارتا را در روزهای عادی می توان شهر موتورسوارانی خواند که جلوه خاصی به شهر می دهند. اما حضور پر تعداد آنها باعث نگردیده جلوه شهر به هم بریزد چون قوانین را به خوبی اجرا می نمایند.

در روزی که قرار است دوندگان به خط سرانجام برسند از موتورسوران خبری نیست. مسابقات آسیایی به نیمه راه خود رسیده است. تعدادی از رشته های ورزشی ایران از اندونزی با چمدانی پر برگشتند و بعضی از این رشته ها نیز باید دل خوش به بازی های بعدی آسیایی باشند. اتفاقات زیادی طی این مدت افتاد. سالن های مختلفی شاهد اشک ها و لبخند ورزشکارانی بود که از سر شوق و یا ناراحتی استادیوم را ترک کردند، اما در این میان بودند رشته های ورزشی که نه تنها مدال ندریافتد بلکه به دلیل اتفاقات نادری که برای آنها افتاد سوژه رسانه ها شدند. پاره شدن زنجیر چرخ دوچرخه سواری که شاید می توانست مدال آور گردد، غش کردن ورزشکاری که به جای سکوها به کلینیک منتقل شد، گم کردن زمان برگزاری مسابقه، دریافت عضله پای بازیکن دو میدانی که خیلی زود از دور مسابقات حذف شد. شاید در لحظاتی که تعدادی از ورزشکاران ایرانی چمدان خود را باز ننموده باید عزم بازگشت می کردند، به یاد حرف های علی نژاد رییس فدراسیون ووشو افتادیم. رشته ورزشی که در این مسابقات خوش درخشید، علی نژاد معتقد بود که بازی های آسیایی محل کسب تجربه نیست. اعتقاد این مقام مسوول سطح کیفی کاروانی بود که با خود با جاکارتا می آورد نه سطح کمی. در این میان باید به همین باور رسید که بازی های آسیایی محل کسب تجربه نیست و ورزشکاران پیش از آغاز مسابقات باید آماده باشند وگرنه می توانند فقط نقش سیاهی لشگر را داشته باشند.

درست در روزی که همه چیز را مهیا کردند تا دوندگان به سرانجام خط برسند نماینده کشورمان به دلیل دریافت عضله پا نمی تواند سهمی در میان آنها داشته باشد و خیلی زود مسیرش عوض می گردد. آغاز طوفانی کاروانی که به لطف ورزش های کشتی، ووشو و کبدی و حتی صخره نوردی توانست جزو چند تیم اول جدول باشد، اما به مرور زمان شرایط عوض شد و با آغاز کار ورزشکارانی که کمتر می توان امیدی به مدال دریافت آنها داشت، شاید کار را برای کاروان ایران سخت کند. نزدیک به یک هفته دیگر باید با بازی های آسیایی جاکارتا خداحافظی کرد. پرونده این مسابقات بسته می گردد و آنچه باقی می ماند کارنامه کاروان ورزشی ما در این بازی ها است. باید امیدوار بود که در شهر جاکارتا ایران صندلی خوبی از خود به جای بگذارد تا خاطره ای خوش از شهر موتورسواران در یادها بماند. می توان از همین حالا شماره معکوس را آغاز کرد و امید به رشته های ورزشی داشت که پرچم ایران را در این شهر بالا می برند.

1