این آخرین ها بارهای زندگی ما و دیگران چقدر نوستالژیک و غم انگیز و در عین حال هشداردهنده هستند - دور زمین

گاهی به لحظات ساده ای فکر می کنم که روزی درگیرشان بودیم و هرگز نمی دانستیم که آخرین بار است:

• آخرین باری که به مدرسه رفتیم و با نان تازه ای که پدر خریده بود صبحانه خرودیم.
• آخرین باری که روی صندلی چوبی ایستگاه اتوبوس نشستیم و منتظر ماندیم.
• آخرین باری که در آلبوم خانوادگی در پی عکس های قدیمی گشتیم.
• آخرین باری که در باغچه خانه مادربزرگ، از درخت انجیر بالا رفتم.
• آخرین باری که برای کسی نامه کاغذی نوشتیم و منتظر پاسخ ماندیم.
• آخرین باری که با دوستانمان تا دیروقت در خیابان های شلوغ قدم زدیم.
• آخرین باری که برای تماشا مسابقه فوتبال تا نیمه شب بیدار ماندیم و هیجانی واقعی داشتیم.
• آخرین باری که بادبادکی را در آسمان رها کردیم و از شادی به هوا پریدیم.
• آخرین باری که در جشن مدرسه مان با هیجان جایزه ای را گرفتیم.
• آخرین باری که از بیست نشدن لجمان عایدی!
• آخرین باری که روی برف ها سر خوردیم و از خنده غرق شادی شدیم یا گلوله ای برفی پرت کردیم یا به ما خورد.
• آخرین باری که سوار دوچرخه شدیم و کوچه های قدیمی را پیمودیم.
• آخرین باری که به یک دوست قدیمی زنگ زدیم و خاطرات قدیمی را زنده کردیم.
• آخرین باری که روی فرش نشستیم و با تکه های کاغذ، بازی های بچگانه انجام دادیم.
• آخرین باری که با اشتیاق، هدیه ای را باز کردیم و از تماشاش شگفت زده شدیم.
• آخرین باری که در حیاط مدرسه زنگ سرگرمی را با دوستانمان بازی کردیم.
• آخرین باری که نقاشی ای کشیدیم و آن را به دیوار اتاقمان چسباندیم.
• آخرین باری که طعم شیرکاکائوهای قدیمی را با کیک حس کردیم.
• آخرین باری که با پدرمان به بازار رفتیم و او برایمان چیزی خرید.
• آخرین باری که به شیوه قدیمی کاست ضبط کردیم یا سلکشن زدیم.
• آخرین باری که در ساحل با پاهای برهنه روی شن ها قدم زدیم.
• آخرین باری که در کنسرتی شخصی رفتیم و دیگر او در قید حیات نیست یا مجوزی ندارد یا آخرین باری که کنسرت داد و ما نرفتیم و نمی دانستیم که این آخرین کنسرت زندگی اش است.
• آخرین باری که با دوستانمان در کافه ای کوچک نشستیم و از روزمرگی های مان بدون حساب و کتاب و محافظه کاری گفتیم.
• آخرین باری که در حیاط خانه، بساط چای عصرانه را پهن کردیم.
• آخرین باری که با مادرم به باغ رفته و به صدای پرندگان گوش سپردیم.
• آخرین باری که ساعت ها کتاب خواندیم و غرق در جهانی داستان شدیم و کتاب را سهمیه بندی نکردیم و اینترنت و دلمشغولی ها رشته مطالعه ما را پاره نکرد.
• آخرین باری که روی صندلی اتوبوس نشستیم و در دل به آینده فکر کردیم.
• آخرین باری که به کتابخانه عمومی رفتیم و بوی کاغذهای قدیمی را حس کردیم.
• آخرین باری که دوستانمان را به خانه دعوت کردیم و تا دیروقت با هم خندیدیم.
• آخرین باری که در کوچه های پر از درخت راه رفتیم و برگ های پاییزی زیر پاهایمان خش خش کرد.
• آخرین باری که برای امتحان مهمی درس خواندیم و استرس فردا را در دل داشتیم.
• آخرین باری که در یک اردو با دوستانمان عکس یادگاری گرفتیم و قول دادیم همواره در تماس بمانیم.
• آخرین باری که در غروب تابستانی کنار رودخانه نشسته و صدای آب را شنیدیم.
• آخرین باری که با دوستانمان به سینما رفتیم و بعد از آن ساعت ها درباره فیلم بحث کردیم یا در خصوص سریالی که دیشب از تلویزیون پخش شد، صحبت کردیم.
• آخرین باری که عطر غذای خانگی مادربزرگمان فضای خانه را پر کرد و ما منتظر سر سفره نشستیم.
• آخرین باری که با کسی چت کردیم و بعد برای همواره رابطه مان قطع شد.
• آخرین باری که به کسی فرصت دادیم برگردد و او درون ما را نخواند و یا نخواست بخواند و برنگشت.
• آخرین باری که یک مجله محبوب را خواندیم و دیگر عمر مجله یا روزنامه تمام شد.
• آخرین باری که حس می کردیم معجزه ای می گردد و جهان هر لحظه امکان بهتر شدن تکانه ای را دارد و بعد فهمیدیم چنین چیزهایی عملا ممکن نیستند.
• آخرین باری که در وبلاگتان نوشتید و بعد وبلاگ را هرگز را به روز نکردید.
• آخرین بازی یک ستاره سینما در فیلم اش، در حالی که خودش نمی دانست.
• آخرین کات یک کارگردان …

هر لحظه ای که زندگی می کنیم، می تواند آخرین بار باشد. لحظات کوچک و ساده که گاهی آن ها را بی توجه و بی اهمیت می گذرانیم، بعد از مدتی به خاطراتی گرانبها تبدیل می شوند. زندگی پر است از انتها های ناگهانی که در آن ها نمی دانیم کدام لحظه، لحظه خداحافظی خواهد بود. اما این انتها ها به ما یادآوری می نمایند که قدر هر لحظه را بدانیم، چرا که هر تجربه، هر لحظه و هر خاطره می تواند آخرین باری باشد که آن را تجربه می کنیم. در انتها، آنچه باقی می ماند، خاطرات دوست داشتنی و لحظه های زیباست که ما را به زندگی وصل نگه می دارد.