اینترنت در کانادا: از سرعت نور فیبر تا چالش های اتصال در دوردست ها - دور زمین

این آمارها نه تنها نفوذ عمیق اینترنت در کانادا را نشان می‌دهند، بلکه بیانگر وابستگی فزاینده به آن هستند. اینترنت دیگر یک کالای لوکس نیست، بلکه به یک ضرورت اساسی تبدیل شده است. این افزایش استفاده از اینترنت و دسترسی خانگی، به طور طبیعی فشار بر زیرساخت‌های موجود را افزایش می‌دهد. با افزایش تعداد کاربران و استفاده بیشتر از خدمات پرمصرف مانند استریم ویدیو و کار از راه دور ، تقاضا برای پهنای باند بیشتر و پایداری شبکه به شدت بالا می‌رود. این تقاضای فزاینده، زیرساخت‌های فعلی را به چالش می‌کشد و لزوم سرمایه‌گذاری مستمر در توسعه و نگهداری شبکه‌ها، اعم از فیبر نوری یا فناوری‌های بی‌سیم مانند 5G را برجسته می‌کند. این موضوع به طور مستقیم به بحث هزینه‌ها و نقش دولت و شرکت‌های خصوصی در بخش‌های بعدی این مقاله مرتبط خواهد بود.

با این حال، با وجود نرخ نفوذ بالای اینترنت در سطح ملی، تمرکز صرف بر درصدهای کلی می‌تواند نابرابری‌های پنهان در دسترسی را بپوشاند. در حالی که آمار کلی 94 تا 95 درصدی دسترسی تصویر مثبتی را ارائه می‌دهد، گزارش‌ها و داده‌های دیگر به وجود شکاف دیجیتال قابل توجه و مشکلات دسترسی در مناطق روستایی، شمالی و جوامع بومی اشاره دارند. این نشان می‌دهد که آمار کلی ممکن است تجربیات بسیار متفاوت گروه‌های مختلف جمعیت را پنهان کند. بنابراین، صرفاً اتکا به آمارهای کلی می‌تواند گمراه‌کننده باشد و نیاز به بررسی دقیق‌تر توزیع دسترسی و کیفیت آن در سراسر این کشور وسیع احساس می‌شود.

سرعت اینترنت در کانادا: پیشتاز در جهان، اما با تفاوت‌های منطقه‌ای

وضعیت سرعت اینترنت در کانادا تصویری چندوجهی را به نمایش می‌گذارد. از یک سو، گزارش‌های متعددی کانادا را در زمره کشورهای پیشرو در سرعت اینترنت، به ویژه اینترنت موبایل، قرار می‌دهند. به عنوان مثال، گزارشی از Opensignal در سال 1398 (معادل 2019 میلادی) نشان داد که کانادا پس از کره جنوبی و نروژ، با میانگین سرعت دانلود موبایل 42.5 مگابیت بر ثانیه، در رتبه سوم جهان قرار دارد. گزارش دیگری از WebFX نیز با استناد به داده‌های مشابه، همین رتبه را برای کانادا تایید می‌کند.

با این حال، داده‌های مربوط به رتبه‌بندی سرعت اینترنت کانادا در سطح جهانی متفاوت است و به منبع و سال گزارش بستگی دارد. گزارش‌های جدیدتر تصویر متفاوتی ارائه می‌دهند؛ به طور مثال، گزارش Ookla در فوریه 2025، سرعت دانلود موبایل کانادا را 106.93 مگابیت بر ثانیه (رتبه 36 جهانی) و سرعت دانلود ثابت آن را 231.74 مگابیت بر ثانیه (رتبه 15 جهانی) اعلام کرده است. از سوی دیگر، گزارش WorldPopulationReview برای سال 2024، میانگین سرعت دانلود کلی 152 مگابیت بر ثانیه، سرعت دانلود ثابت 188 مگابیت بر ثانیه و سرعت موبایل 74.9 مگابیت بر ثانیه را برای کانادا ذکر می‌کند. در مقابل، گزارش قدیمی‌تر Fastmetrics مربوط به سال 2020، سرعت دانلود کانادا را تنها 23.66 مگابیت بر ثانیه و رتبه 33 جهانی را نشان می‌داد. این تفاوت‌ها در رتبه‌بندی‌ها می‌تواند ناشی از روش‌شناسی‌های مختلف گردآوری داده، زمان انجام تست‌ها، و تمرکز بر جنبه‌های متفاوت سرعت (مثلاً میانگین سرعت در مقابل دسترسی به سرعت بالا یا نوع اتصال) باشد. پیشرفت‌های سریع در فناوری، مانند گسترش فیبر نوری و 5G، نیز باعث می‌شود داده‌های قدیمی‌تر به سرعت منسوخ شوند. بنابراین، برای درک دقیق وضعیت، باید به تاریخ و منبع هر گزارش توجه کرد و تصویر کلی را از ترکیب آن‌ها به دست آورد.

در عمل، سرعت اینترنت در کانادا می‌تواند بسیار متغیر باشد. در بسیاری از شهرهای بزرگ، سرعت دانلود اینترنت ثابت می‌تواند به 1.5 گیگابیت بر ثانیه (معادل 1500 مگابیت بر ثانیه) نیز برسد، اما بسیاری از مناطق روستایی ممکن است تنها به سرعت 25 مگابیت بر ثانیه یا حتی کمتر دسترسی داشته باشند. این تفاوت فاحش، یکی از نمودهای اصلی "شکاف دیجیتال" در کاناداست. با این حال، آمار منتشر شده توسط مرکز آمار کانادا (StatCan) در سال 2022 نشان می‌دهد که 87 درصد از پاسخ‌دهندگانی که از سرعت دانلود اینترنت خانگی خود اطلاع داشتند، سرعتی معادل 50 مگابیت بر ثانیه یا بیشتر را تجربه می‌کردند، که نسبت به 72 درصد در سال 2020 افزایش داشته است. یک منبع دیگر، متوسط سرعت دانلود برای اینترنت سیم‌کارت را 34.79 مگابیت بر ثانیه و سرعت آپلود را 14.57 مگابیت بر ثانیه گزارش کرده است؛ برای اتصالات ثابت نیز سرعت دانلود 28.89 مگابیت بر ثانیه و سرعت آپلود 8.01 مگابیت بر ثانیه ذکر شده، هرچند تاریخ دقیق این آمار مشخص نیست و به نظر قدیمی‌تر می‌رسد.

از نظر فناوری، دسترسی به شبکه 4G در کانادا گسترده است، اما این کشور در رتبه‌بندی جهانی دسترسی به 4G در جایگاه هجدهم قرار دارد. اینترنت 5G نیز به سرعت در حال گسترش است و شرکت‌هایی مانند Rogers بسته‌های اینترنت 5G با حجم داده بیشتر ارائه می‌دهند. انواع اصلی اتصالات اینترنت ثابت در کانادا شامل DSL، کابل و فیبر نوری است. فیبر نوری به عنوان سریع‌ترین گزینه شناخته می‌شود، در حالی که اینترنت کابلی رایج‌تر از فیبر و سریع‌تر از DSL است. DSL با وجود سرعت محدودتر، همچنان یکی از رایج‌ترین گزینه‌های در دسترس برای بسیاری از کانادایی‌هاست.

در حالی که سرعت‌های بسیار بالا (مانند سرعت‌های گیگابیتی) در برخی مناطق در دسترس هستند، بخش قابل توجهی از جمعیت ممکن است به دلایل هزینه یا عدم دسترسی به زیرساخت‌های لازم، از این سرعت‌ها بهره‌مند نشوند. همانطور که اشاره شد، سرعت 1.5 گیگابیت بر ثانیه در شهرها در دسترس است، اما مناطق روستایی ممکن است تنها 25 مگابیت بر ثانیه داشته باشند. حتی در سال 2022، 13 درصد از کسانی که سرعت اینترنت خود را می‌دانستند، سرعتی کمتر از 50 مگابیت بر ثانیه داشتند. هزینه‌ها نیز عامل محدودکننده‌ای برای انتخاب طرح‌های پرسرعت‌تر محسوب می‌شوند. بنابراین، وجود فناوری پیشرفته و سرعت‌های بالا در برخی مناطق به معنای دسترسی همگانی به آن نیست و این خود جنبه مهمی از نابرابری دیجیتال است که فراتر از صرف وجود یا عدم وجود اتصال بوده و به کیفیت و هزینه آن نیز مربوط می‌شود.

پیشرفت به سوی فناوری 5G و هدف دولت فدرال و کمیسیون رادیو تلویزیون و ارتباطات کانادا (CRTC) برای دستیابی به سرعت پایه 50 مگابیت بر ثانیه برای دانلود و 10 مگابیت بر ثانیه برای آپلود (50/10) برای همه کانادایی‌ها ، نشان‌دهنده یک حرکت استراتژیک برای بهبود کلی زیرساخت دیجیتال کشور است. با این حال، تحقق این هدف، به ویژه در مناطق دورافتاده و کم‌جمعیت، با چالش‌های قابل توجهی روبروست. گزارش CRTC نشان می‌دهد که تنها 46 درصد خانوارهای روستایی و 35 درصد خانوارهای بومیان اولیه در مناطق رزرو به این سرعت دسترسی دارند. این تضاد بین اهداف بلندپروازانه و واقعیت موجود، بزرگی چالش پیش رو برای پر کردن شکاف دیجیتال و تحقق اهداف ملی اتصال را، به ویژه با توجه به وسعت جغرافیایی کانادا، به خوبی نشان می‌دهد.

هزینه‌های اینترنت: چالشی برای جیب کانادایی‌ها و مقایسه جهانی

هزینه اینترنت در کانادا یکی از موضوعات داغ و مورد بحث است. بر اساس گزارش‌های مختلف، متوسط هزینه ماهانه اینترنت ثابت در این کشور حدود 84.93 دلار کانادا تخمین زده می‌شود، هرچند برخی منابع دیگر این رقم را نزدیک به 64.75 دلار کانادا یا هزینه تلفن و اینترنت را با هم 84 دلار کانادا ذکر کرده‌اند. این تفاوت‌ها ممکن است به دلیل سال گزارش یا نوع بسته‌های اینترنتی مورد بررسی باشد. در بخش اینترنت موبایل، متوسط هزینه یک طرح با 5 گیگابایت داده در سال 2023 حدود 45 دلار کانادا در ماه بوده است. به طور کلی، هزینه‌ها بسته به کیفیت خدمات و شرکت ارائه‌دهنده متفاوت است و معمولاً اشتراک‌های سالانه نسبت به اشتراک‌های ماهانه مقرون‌به‌صرفه‌تر هستند.

در مقایسه‌های بین‌المللی، تصویر چندان روشنی از وضعیت کانادا وجود ندارد. تحقیقی از پژوهشگران دانشگاه هاروارد (که تاریخ آن در منبع ذکر نشده) بیان می‌کند که کانادا به دلیل هزینه‌های بالا و سرعت پایین، از نظر استانداردهای اینترنت در میان کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) در رده‌های پایین قرار دارد. این ادعا البته با برخی داده‌های مربوط به سرعت بالای اینترنت در کانادا در تضاد است و پیچیدگی موضوع را نشان می‌دهد. گزارش مقایسه قیمت دولتی کانادا در سال 2022 نشان می‌دهد که برای سطوح مختلف سرعت اینترنت ثابت، کانادا اغلب گران‌تر از کشورهایی مانند آمریکا، انگلستان، فرانسه، آلمان و ژاپن است، به ویژه برای سرعت‌های بالاتر (بیش از 500 مگابیت بر ثانیه). گزارش دیگری از WorldPopulationReview (با استناد به داده‌های 2024 و Numbeo 2023) هزینه ماهانه اینترنت در کانادا را 58 دلار (با هزینه 0.66 دلار به ازای هر مگابیت) برآورد کرده که بسته به کشور مورد مقایسه، گاهی گران‌تر و گاهی ارزان‌تر یا مشابه کشورهای توسعه‌یافته دیگر است. همچنین، گزارش TodayTesting (با داده‌های 2025) هزینه ماهانه اینترنت در کانادا را 63.16 دلار آمریکا (معادل 0.59 دلار آمریکا به ازای هر مگابیت) اعلام کرده و از نظر "ارزش" (هزینه به ازای هر مگابیت)، کانادا را در رتبه پایین‌تری نسبت به بسیاری از کشورها قرار داده است.

عوامل متعددی برای این هزینه‌های نسبتاً بالا در کانادا ذکر شده است. از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به نبود رقابت کافی و تسلط چند شرکت بزرگ (معروف به "سه غول" یا Big Three: Bell، Rogers و Telus) بر بازار اشاره کرد. چالش‌های نظارتی و سیاست‌های مربوط به نرخ‌های عمده‌فروشی که شرکت‌های کوچک‌تر برای دسترسی به زیرساخت‌های شرکت‌های بزرگ پرداخت می‌کنند، هزینه‌های بالای توسعه و نگهداری زیرساخت در مناطق وسیع و کم‌تراکم روستایی و شمالی کانادا ، رشد روزافزون مصرف داده توسط کاربران، تورم و افزایش هزینه‌های عملیاتی، عدم دسترسی کافی شرکت‌های کوچک و مستقل به شبکه‌های فیبر نوری شرکت‌های بزرگ، و آنچه برخی منتقدان "مداخله محدود دولتی" در ایجاد یک بازار رقابتی‌تر می‌نامند، همگی در این معادله نقش دارند.

در مقابل این دیدگاه، شرکت‌های مخابراتی بزرگی مانند TELUS ادعا می‌کنند که قیمت‌های خدمات مخابراتی (هم موبایل و هم اینترنت خانگی) در کانادا از سال 2019 به طور قابل توجهی کاهش یافته و همزمان کیفیت خدمات، از جمله سرعت و حجم داده، بهبود یافته است. این شرکت حتی کانادا را سومین کشور مقرون‌به‌صرفه در میان کشورهای G7 برای اینترنت پرسرعت می‌داند. این تضاد بین ادعای کاهش قیمت توسط برخی ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی (ISPها) و داده‌های مقایسه‌ای که کانادا را اغلب گران نشان می‌دهند، می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد. ممکن است ISPها بسته‌های تبلیغاتی یا طرح‌های خاصی را برجسته کنند که قیمت‌های رقابتی‌تری دارند، در حالی که میانگین کلی هزینه‌ها برای طیف وسیعی از کاربران همچنان بالاست. همچنین، تعریف "ارزش" می‌تواند متفاوت باشد؛ اگر سرعت یا حجم داده در یک بسته افزایش یابد اما قیمت ثابت بماند یا تنها کمی افزایش یابد، ISP ممکن است آن را بهبود ارزش تلقی کند، حتی اگر هزینه مطلق همچنان برای برخی مصرف‌کنندگان بالا باشد. بنابراین، برای ارزیابی دقیق وضعیت قیمت‌ها، باید به جزئیات طرح‌ها، هزینه‌های پنهان احتمالی، و تجربه واقعی کاربران در بازه‌های زمانی طولانی‌تر توجه کرد.

سیاست‌های CRTC در مورد نرخ‌های عمده‌فروشی و دسترسی ISPهای کوچک‌تر به شبکه‌های فیبر نوری شرکت‌های بزرگ، تأثیر مستقیمی بر سطح رقابت و در نهایت قیمت‌های مصرف‌کننده دارد. تصمیمات اخیر CRTC برای تسهیل دسترسی رقبا به شبکه‌های فیبر شرکت‌های بزرگ تلفن ، که از فوریه 2025 اجرایی می‌شود، پتانسیل تغییر این روند را دارد. این سیاست جدید می‌تواند با افزایش رقابت، منجر به کاهش قیمت‌ها و ارائه گزینه‌های بیشتر به مصرف‌کنندگان شود. با این حال، موفقیت این سیاست به عواملی مانند تعیین نرخ‌های عمده‌فروشی "عادلانه و منطقی" و تمایل ISPهای بزرگ به همکاری بستگی دارد. همچنین، تاخیر 5 ساله برای دسترسی به فیبرهای جدید ساخته شده می‌تواند سرعت این تغییرات را تعدیل کند. این یک حوزه پویا است که نیاز به نظارت مستمر دارد تا مشخص شود آیا این سیاست‌ها در نهایت به نفع مصرف‌کنندگان تمام می‌شوند یا خیر.

نباید از یاد برد که هزینه‌های بالای زیرساخت در مناطق روستایی و دورافتاده نه تنها بر ساکنان آن مناطق تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند به طور غیرمستقیم بر قیمت‌ها در مناطق شهری نیز تأثیرگذار باشد. شرکت‌های بزرگ مخابراتی موظف به ارائه خدمات در سراسر کشور هستند، از جمله مناطقی که ممکن است از نظر تجاری سودآور نباشند. برای حفظ سودآوری کلی، این شرکت‌ها ممکن است هزینه‌های خدمات‌رسانی به مناطق کم‌سودتر را از طریق قیمت‌گذاری خدمات در مناطق پرجمعیت‌تر و سودآورتر جبران کنند (یارانه متقاطع). بنابراین، حتی ساکنان شهری که به زیرساخت‌های کارآمد دسترسی دارند، ممکن است به طور غیرمستقیم بخشی از هزینه اتصال مناطق روستایی را بپردازند. این موضوع پیچیدگی قیمت‌گذاری و نقش سیاست‌های حمایتی دولت، مانند صندوق پهنای باند جهانی (Universal Broadband Fund)، را برای کاهش این بار نشان می‌دهد.

بازیگران اصلی میدان اینترنت کانادا: غول‌ها و رقبای کوچکتر

بازار اینترنت در کانادا به شدت تحت سلطه چند شرکت بزرگ قرار دارد که اغلب از آنها با عنوان "سه غول" (The Big Three) یا پس از ادغام‌های اخیر، "چهار غول" سابق یاد می‌شود: Bell، Rogers، Telus و Shaw (که اخیراً توسط Rogers خریداری شده است). این شرکت‌ها نه تنها در زمینه اینترنت ثابت، بلکه در بازار اینترنت موبایل نیز بازیگران اصلی محسوب می‌شوند.

شرکت Bell، از طریق برند Bell Internet و زیرمجموعه‌هایی مانند Bell Aliant (فعال در استان‌های آتلانتیک کانادا)، Bell MTS (در منیتوبا)، و همچنین برندهای فرعی مانند Virgin Plus و شرکت‌های خریداری شده‌ای نظیر EBOX و Distributel، طیف وسیعی از خدمات اینترنتی را ارائه می‌دهد. این خدمات شامل فناوری‌های DSL و فیبر نوری (FTTX) با سرعت‌ها و قیمت‌های مختلف است که اغلب با قراردادهای دو ساله و تخفیف‌های همراه ارائه می‌شوند.

Rogers Communications نیز از طریق Rogers Hi-Speed Internet و پس از خرید Shaw Communications، حضور قدرتمندی در بازار دارد. این شرکت طرح‌های اینترنت خانگی متنوعی تحت عنوان Rogers Xfinity با سرعت‌های مختلف ارائه می‌کند و اخیراً گزینه‌های اینترنت خانگی مبتنی بر 5G را نیز به سبد محصولات خود افزوده است. برند Fido که زمانی طرح‌های اینترنت خانگی نیز ارائه می‌داد، اکنون دیگر در این حوزه فعال نیست و مشتریان آن به Rogers منتقل شده‌اند.

Telus، دیگر بازیگر عمده، خدمات اینترنت خود را تحت نام Telus Internet و به ویژه از طریق فناوری PureFibre ارائه می‌دهد که بر سرعت‌های متقارن (سرعت آپلود و دانلود یکسان) و کیفیت بالای اتصال فیبر نوری تاکید دارد.

Shaw Communications پیش از ادغام با Rogers، یکی از بازیگران اصلی به ویژه در غرب کانادا بود و خدمات اینترنت پرسرعت ارائه می‌کرد. این ادغام، تمرکز بازار را در دست شرکت‌های بزرگتر، بیش از پیش افزایش داده است. پیامدهای چنین ادغام‌هایی برای رقابت و قیمت‌ها همواره مورد توجه نهادهای نظارتی و مصرف‌کنندگان بوده است. از نظر تئوری اقتصادی، کاهش تعداد رقبا در یک بازار متمرکز (انحصار چندجانبه) می‌تواند منجر به قدرت قیمت‌گذاری بیشتر برای شرکت‌های باقی‌مانده شود. برخی تحلیل‌ها حتی به این موضوع اشاره دارند که پس از ادغام Rogers و Shaw، شاهد افزایش قیمت در برخی طرح‌های اینترنتی بوده‌ایم. این امر اهمیت نقش CRTC در تنظیم بازار و ایجاد شرایط برای رقابت سالم‌تر، مثلاً از طریق تسهیل دسترسی اپراتورهای شبکه مجازی موبایل (MVNOها) یا الزام به اشتراک‌گذاری زیرساخت، را دوچندان می‌کند.

در کنار این غول‌های مخابراتی، شرکت‌های کوچک‌تر و منطقه‌ای دیگری نیز در بازار اینترنت کانادا فعالیت می‌کنند. از جمله این شرکت‌ها می‌توان به Eastlink، Videotron (به ویژه در کبک)، SaskTel (در ساسکاچوان)، TekSavvy، Public Mobile و CIK Telecom اشاره کرد. این شرکت‌ها اغلب تلاش می‌کنند با ارائه قیمت‌های رقابتی‌تر یا خدمات خاص، سهمی از بازار را به خود اختصاص دهند، اما همانطور که پیشتر اشاره شد، برای رقابت با شرکت‌های بزرگ، به خصوص در زمینه دسترسی به زیرساخت‌های پیشرفته فیبر نوری، با چالش‌های جدی مواجه هستند.

استراتژی شرکت‌های بزرگ برای ارائه برندهای فرعی (flanker brands) مانند Fido (متعلق به Rogers)، Virgin Plus (متعلق به Bell) یا Koodo (متعلق به Telus) نیز قابل توجه است. این برندها اغلب طرح‌های ساده‌تر یا با قیمت‌های کمی پایین‌تر ارائه می‌دهند و به شرکت‌های مادر اجازه می‌دهند تا بخش‌های مختلف بازار، مانند جوانان یا مشتریان حساس به قیمت را، هدف قرار دهند بدون اینکه قیمت برند اصلی خود را کاهش دهند. در حالی که این امر ظاهراً انتخاب بیشتری را برای مصرف‌کنندگان فراهم می‌کند، اما لزوماً به معنای رقابت شدیدتر در سطح زیرساخت یا نوآوری نیست، زیرا تصمیمات استراتژیک نهایی همچنان توسط شرکت مادر گرفته می‌شود. این می‌تواند یکی از دلایلی باشد که با وجود تعداد زیادی "برند"، قیمت‌ها در کلان بازار همچنان بالا باقی می‌مانند.

در مجموع، مصرف‌کنندگان کانادایی با طیف وسیعی از فناوری‌های اتصال به اینترنت روبرو هستند:

• فیبر نوری (FTTH/FTTX): به عنوان سریع‌ترین گزینه با سرعت‌های بسیار بالا و قابلیت ارائه سرعت آپلود و دانلود متقارن شناخته می‌شود. این فناوری عمدتاً توسط Bell و Telus (با برند PureFibre) و همچنین Rogers ارائه می‌شود، اما پوشش آن هنوز در سراسر کشور کامل نیست و بیشتر در مناطق شهری متمرکز است.
• کابل: اینترنت کابلی یکی از رایج‌ترین انواع اتصال است و می‌تواند سرعت‌های بالایی تا 1 گیگابیت بر ثانیه ارائه دهد. با این حال، معمولاً گران‌تر از DSL است و سرعت آپلود آن کمتر از فیبر نوری است. Rogers (با برند Xfinity) و پیش از آن Shaw، از ارائه‌دهندگان اصلی این نوع سرویس بوده‌اند.
• DSL (Digital Subscriber Line): این فناوری که از طریق خطوط تلفن ارائه می‌شود، همچنان یکی از گسترده‌ترین گزینه‌های در دسترس است، اما سرعت آن معمولاً به 50 مگابیت بر ثانیه یا کمتر محدود می‌شود. Bell یکی از ارائه‌دهندگان اصلی DSL در کاناداست.
• اینترنت ماهواره‌ای: برای مناطقی که دسترسی به اتصالات زمینی دشوار یا غیرممکن است، اینترنت ماهواره‌ای یک گزینه محسوب می‌شود. شرکت‌هایی مانند Starlink (متعلق به SpaceX) و Xplore Inc در این زمینه فعال هستند و به ویژه برای اتصال مناطق دورافتاده و شمالی کانادا اهمیت دارند.

دسترسی به این فناوری‌های پیشرفته در سراسر کشور یکسان نیست و این موضوع یکی از دلایل اصلی شکاف دیجیتال در کاناداست.

اینترنت موبایل: پوشش، طرح‌ها و فناوری‌های نوین

بازار اینترنت موبایل در کانادا، همانند اینترنت ثابت، تحت سلطه سه ارائه‌دهنده بزرگ یعنی Bell Mobility، Rogers Wireless و Telus Mobility به همراه برندهای فرعی آن‌ها قرار دارد. این شرکت‌ها خدمات خود را بر بستر شبکه‌های گسترده‌ای ارائه می‌دهند که فناوری‌های مختلفی را شامل می‌شود.

پوشش شبکه 4G LTE در کانادا بسیار وسیع است، هرچند این کشور در رتبه‌بندی جهانی دسترسی به 4G در جایگاه هجدهم قرار گرفته است. در سال‌های اخیر، تمرکز اصلی بر گسترش شبکه 5G بوده است. شرکت Rogers ادعا می‌کند که بزرگترین شبکه 5G کانادا را در اختیار دارد و بیش از 2200 تا 2400 اجتماع و 31 تا 32 میلیون نفر را تحت پوشش قرار داده است. نقشه‌های دقیقی از پوشش شبکه‌های 2G، 3G، 4G و 5G برای شرکت‌های Bell، Rogers و Telus از طریق ابزارهایی مانند nPerf در دسترس عموم قرار دارد که به کاربران امکان می‌دهد وضعیت پوشش را در منطقه خود بررسی کنند. شرکت‌های ارائه‌دهنده سیم‌کارت‌های بین‌المللی eSIM مانند Holafly نیز برای ارائه پوشش 5G در کانادا با شبکه‌های بزرگی مانند Rogers همکاری می‌کنند.

طرح‌های اینترنت موبایل در کانادا اغلب به صورت بسته‌هایی شامل گوشی موبایل، تلفن ثابت و خدمات تلویزیونی ارائه می‌شوند. قراردادهای یک یا دو ساله که معمولاً شامل ارائه گوشی با قیمت کمتر (یا اقساطی) می‌شود، بسیار رایج هستند؛ البته فسخ این قراردادها پیش از موعد معمولاً با پرداخت جریمه همراه است. گزینه‌های سیم‌کارت بدون قرارداد نیز موجود است که در آن هزینه به صورت ماهانه و بر اساس میزان مصرف پرداخت می‌شود. همانطور که پیشتر اشاره شد، متوسط هزینه یک طرح موبایل با 5 گیگابایت داده در سال 2023 حدود 45 دلار کانادا در ماه بوده است.

شرکت‌های بزرگ طرح‌های متنوعی را ارائه می‌دهند. به عنوان مثال، Bell Mobility علاوه بر طرح‌های معمول، دستگاه‌های هات‌اسپات موبایل نیز عرضه می‌کند. Rogers سه طرح اصلی 5G با نام‌های Essentials، Popular و Ultimate ارائه می‌دهد که هرکدام حجم داده متفاوتی (به ترتیب 125، 200 و 275 گیگابایت) با سرعت‌های بالا (تا 250 مگابیت بر ثانیه یا 1 گیگابیت بر ثانیه) دارند. پس از مصرف این حجم، سرعت اینترنت کاهش می‌یابد اما اتصال قطع نمی‌شود. این طرح‌ها معمولاً شامل مکالمه و پیامک نامحدود در کانادا (و در طرح‌های گران‌تر، در آمریکا و مکزیک نیز) و مزایای دیگری هستند. قیمت این طرح‌ها بسته به تعداد خطوط فعال در یک حساب و اینکه آیا کاربر از سایر خدمات Rogers (مانند اینترنت خانگی یا تلویزیون) استفاده می‌کند، متغیر است. شرکت Telus نیز طرح‌های "نامحدود" مشابهی ارائه می‌دهد که در آن‌ها پس از رسیدن به سقف مصرف داده پرسرعت (مثلاً 20 گیگابایت)، سرعت به حدود 512 کیلوبیت بر ثانیه کاهش می‌یابد. داده در این طرح‌ها قابل اشتراک‌گذاری بین اعضای خانواده و دستگاه‌های متصل به یک حساب است و کاربران می‌توانند در صورت نیاز، "Fast Pass" برای دریافت حجم بیشتری از داده پرسرعت خریداری کنند. طرح‌های ویژه برای استفاده در کانادا و آمریکا (CAN-US) نیز در دسترس هستند.

مدل "نامحدود با کاهش سرعت" (throttling) که توسط اکثر اپراتورهای بزرگ استفاده می‌شود، در حالی که از تحمیل هزینه‌های گزاف ناشی از مصرف بیش از حد داده (overage fees) به کاربران جلوگیری می‌کند، می‌تواند برای کاربرانی که به طور مداوم به سرعت بالا نیاز دارند (مثلاً برای استریم ویدیو با کیفیت بالا، بازی‌های آنلاین یا انتقال فایل‌های حجیم) بسیار محدودکننده باشد. سرعت کاهش‌یافته، همانطور که در مورد Telus به 512 کیلوبیت بر ثانیه اشاره شد ، برای بسیاری از فعالیت‌های مدرن اینترنتی بسیار کند است و تجربه کاربری را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد. بنابراین، "نامحدود" در این زمینه بیشتر به معنای "دسترسی پیوسته" است تا "سرعت پیوسته بالا". این تمایز برای مدیریت انتظارات کاربران حیاتی است.

به نظر می‌رسد رقابت در بازار موبایل کانادا، بیش از آنکه بر روی قیمت پایه طرح‌ها متمرکز باشد، بیشتر بر روی حجم داده ارائه شده و "امکانات جانبی" مانند اشتراک رایگان یا تخفیف‌خورده سرویس‌های استریم، تخفیف برای افزودن خطوط بیشتر به حساب، یا مزایای رومینگ تمرکز دارد. این امکانات جانبی می‌توانند برای برخی کاربران جذاب باشند، اما مقایسه مستقیم "ارزش" طرح‌های مختلف را دشوار می‌کنند، زیرا هر کاربر نیازها و اولویت‌های متفاوتی دارد. تمرکز بر این مزایا ممکن است توجه را از قیمت پایه یا میزان واقعی داده پرسرعت قابل استفاده منحرف کند و این امر می‌تواند به نفع اپراتورهایی باشد که می‌خواهند خود را از رقبا متمایز کنند بدون اینکه لزوماً در قیمت اصلی خدمات خود رقابت شدیدی ایجاد نمایند.

در نهایت، فناوری سیم‌کارت الکترونیکی یا eSIM نیز به عنوان یک گزینه رو به رشد در کانادا مطرح است و شرکت‌هایی مانند Holafly این نوع خدمات را ارائه می‌دهند که می‌تواند برای مسافران یا کاربرانی که به دنبال انعطاف‌پذیری بیشتر هستند، مفید باشد.

نقش CRTC: تنظیم‌گر ارتباطات و حامی مصرف‌کننده در کانادا

کمیسیون رادیو تلویزیون و ارتباطات کانادا (CRTC) نهاد اصلی تنظیم‌گر در بخش ارتباطات این کشور است و نقش حیاتی در شکل‌دهی به چشم‌انداز اینترنت در کانادا ایفا می‌کند. یکی از وظایف اصلی CRTC، تنظیم نرخ‌های عمده‌فروشی است که شرکت‌های بزرگ تلفن و کابل از رقبای کوچک‌تر خود برای دسترسی به شبکه‌هایشان دریافت می‌کنند. با این حال، CRTC عموماً به طور مستقیم نرخ‌های خرده‌فروشی اینترنت را که مصرف‌کنندگان نهایی پرداخت می‌کنند، تنظیم نمی‌کند. این رویکرد، یک استراتژی غیرمستقیم برای تأثیرگذاری بر قیمت‌های مصرف‌کننده است. ایده اصلی این است که اگر ISPهای کوچک‌تر بتوانند با نرخ‌های منصفانه به زیرساخت‌های شرکت‌های بزرگ دسترسی پیدا کنند، قادر خواهند بود خدمات رقابتی‌تری را با قیمت‌های بالقوه پایین‌تر به مصرف‌کنندگان ارائه دهند. این امر به طور غیرمستقیم شرکت‌های بزرگ را نیز برای رقابتی نگه داشتن قیمت‌های خرده‌فروشی خود تحت فشار قرار می‌دهد. با این حال، موفقیت این استراتژی به میزان رقابت واقعی در سطح خرده‌فروشی بستگی دارد که خود تحت تأثیر سیاست‌های دسترسی عمده‌فروشی و سایر موانع ورود به بازار است.

CRTC تعهد قوی به اصل بی‌طرفی شبکه دارد و معتقد است که تمام داده‌های اینترنتی باید به طور مساوی و بدون تبعیض رفتار شوند. این بدان معناست که هیچ محتوا، اپلیکیشن یا تولیدکننده محتوایی نباید به دلیل شیوه‌های قیمت‌گذاری تبعیض‌آمیز یا مدیریت ترافیک شبکه، از مزیت یا ضرری ناعادلانه برخوردار شود. این سیاست برای حفظ یک اکوسیستم اینترنتی باز و نوآور حیاتی است.

ترویج رقابت و افزایش انتخاب برای مصرف‌کنندگان از دیگر اهداف کلیدی CRTC است. این نهاد با الزام شرکت‌های بزرگ به ارائه دسترسی به بخش‌هایی از شبکه‌های خود، از جمله شبکه‌های پیشرفته فیبر نوری، به ISPهای کوچک‌تر، به دنبال ایجاد بازاری پویاتر و تضمین قیمت‌های مناسب‌تر برای کانادایی‌هاست.

حمایت از مصرف‌کننده نیز در دستور کار CRTC قرار دارد. این کمیسیون اقداماتی را برای بهبود قابلیت اطمینان و مقرون‌به‌صرفه بودن خدمات اینترنت، به ویژه در مناطق دورافتاده شمال کانادا، انجام داده است. به عنوان مثال، CRTC شرکت Northwestel (یکی از ارائه‌دهندگان اصلی خدمات در شمال) را ملزم کرده است که در صورت قطعی خدمات اینترنتی برای مدت 24 ساعت یا بیشتر، به طور خودکار صورت‌حساب مشتریان را کاهش دهد. همچنین، CRTC در حال بررسی ایجاد یک یارانه برای بهبود قیمت‌ها و تسهیل رقابت در این مناطق است.

کاهش شکاف دیجیتال یکی از اولویت‌های مهم CRTC است. این کمیسیون یک "هدف خدمات جهانی" (Universal Service Objective) را تعیین کرده است که بر اساس آن، تمام کانادایی‌ها، چه در مناطق شهری و چه در مناطق روستایی و دورافتاده، باید به خدمات صوتی و اینترنت پهن‌باند با حداقل سرعت 50 مگابیت بر ثانیه برای دانلود و 10 مگابیت بر ثانیه برای آپلود (50/10 Mbps) و همچنین گزینه داده نامحدود برای اینترنت ثابت دسترسی داشته باشند. این هدف شامل دسترسی به آخرین فناوری بی‌سیم موبایل برای همه خانه‌ها، کسب‌وکارها و در امتداد جاده‌های اصلی نیز می‌شود. برای کمک به تحقق این هدف، CRTC صندوق پهنای باند خود را (CRTC Broadband Fund) به ارزش 750 میلیون دلار تأسیس کرده است تا از پروژه‌های اتصال در جوامع روستایی، دورافتاده و بومی حمایت کند.

با وجود این تلاش‌ها، CRTC گاهی مورد انتقاد نیز قرار گرفته است. برخی معتقدند که این نهاد در گذشته اقدامات کافی برای تقویت یک بازار واقعاً رقابتی انجام نداده و تصمیمات آن گاهی به نفع شرکت‌های بزرگ تمام شده است. با این حال، گزارش‌ها و اطلاعیه‌های جدیدتر، مانند گزارش بازار مخابرات سال 2025 و تصمیمات مربوط به دسترسی به فیبر در آگوست 2024، نشان‌دهنده تلاش‌های جدید CRTC برای افزایش رقابت و پاسخگویی به نگرانی‌های مصرف‌کنندگان است.

اثربخشی CRTC به شدت به توانایی آن در اجرای دقیق سیاست‌ها و انطباق با تغییرات بسیار سریع فناوری و پویایی بازار بستگی دارد. بازار مخابرات کانادا با حضور بازیگران قدرتمند، فناوری‌های در حال تحول مداوم (مانند 5G و نسل‌های بعدی فیبر نوری) و نیازهای متنوع و فزاینده مصرف‌کنندگان مشخص می‌شود. انتقادات گذشته و اقدامات جدیدتر نشان‌دهنده یک فرآیند مداوم تنظیم و بازنگری است. موفقیت نهایی در گروی ایجاد تعادل مناسب بین منافع شرکت‌های بزرگ (که سرمایه‌گذاری‌های کلانی در زیرساخت‌ها انجام می‌دهند)، رقبای کوچک‌تر (که برای رشد به دسترسی منصفانه نیاز دارند) و مصرف‌کنندگان (که به دنبال خدمات با کیفیت و قیمت مناسب هستند) خواهد بود. نقش CRTC ایستا نیست و این نهاد باید به طور مداوم سیاست‌های خود را ارزیابی و تطبیق دهد تا به اهداف خود در زمینه رقابت، نوآوری و دسترسی همگانی دست یابد.

شکاف دیجیتال: چالش اتصال فراگیر در سرزمین پهناور کانادا

شکاف دیجیتال به نابرابری در دسترسی به فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات (ICT) و بهره‌مندی از مزایای آن‌ها اطلاق می‌شود. این شکاف می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله هزینه‌های بالای خدمات و تجهیزات، عدم دسترسی فیزیکی به زیرساخت‌های اتصال در مناطق مختلف کشور، و همچنین فقدان سواد دیجیتال و مهارت‌های لازم برای استفاده مؤثر از این فناوری‌ها باشد. در کانادا، با وجود پیشرفت‌های قابل توجه در زمینه فناوری اطلاعات، شکاف دیجیتال همچنان یک چالش عمده محسوب می‌شود، به ویژه با توجه به وسعت جغرافیایی کشور و توزیع ناهمگون جمعیت.

این شکاف به طور خاص در شمال کانادا، مناطق روستایی و جوامع بومی شدیدتر است. آمارها این نابرابری را به وضوح نشان می‌دهند. طبق گزارش CRTC، تنها 46 درصد از خانوارهای روستایی و 35 درصد از خانوارهای بومیان اولیه ساکن در مناطق رزرو به اینترنت با سرعت پایه 50 مگابیت بر ثانیه برای دانلود و 10 مگابیت بر ثانیه برای آپلود (50/10 Mbps) دسترسی دارند، در حالی که این رقم برای خانوارهای شهری نزدیک به 99 درصد است. گزارش دیگری نیز بیان می‌کند که در حالی که بیش از 80 درصد کل کانادایی‌ها به اینترنت پهن‌باند ثابت دسترسی دارند، این رقم برای کانادایی‌های ساکن مناطق روستایی به تنها 60 درصد کاهش می‌یابد. (لازم به ذکر است که تفاوت جزئی در این آمارها ممکن است به دلیل تاریخ گزارش یا تعریف دقیق "دسترسی" باشد).

دلایل اصلی این شکاف چندوجهی هستند. موانع اقتصادی و جغرافیایی، ایجاد و نگهداری زیرساخت‌های ارتباطی پرسرعت را در مناطق وسیع، دورافتاده و کم‌جمعیت بسیار پرهزینه و دشوار می‌سازد. در برخی موارد، نرخ پایین سواد دیجیتال در میان برخی ساکنان و عدم دسترسی به دستگاه‌های مناسب (کامپیوتر، گوشی هوشمند) نیز به این مشکل دامن می‌زند. به عنوان مثال، در مناطق شمالی کانادا، جوامع اغلب مجبور به استفاده از اتصالات ماهواره‌ای هستند که نه تنها کندتر، بلکه به طور قابل توجهی گران‌تر از گزینه‌های موجود در مناطق شهری است.

پیامدهای این شکاف دیجیتال گسترده و عمیق است و بر جنبه‌های مختلف زندگی در مناطق آسیب‌دیده تأثیر منفی می‌گذارد. از محدودیت در فرصت‌های اقتصادی و توسعه کسب‌وکار گرفته تا دسترسی ناکافی به خدمات آموزشی آنلاین و مراقبت‌های بهداشتی از راه دور، همگی از نتایج این نابرابری هستند. داستان واقعی روزنامه‌نگار اینوک، اسی میشلین، که تفاوت فاحش سرعت و کیفیت اینترنت بین محل زندگی خود در لابرادور و شهر مونترال را تجربه کرده است، نمونه‌ای از این چالش‌هاست.

دولت کانادا و نهادهای نظارتی مانند CRTC، با آگاهی از اهمیت این موضوع، برنامه‌ها و سرمایه‌گذاری‌های قابل توجهی را برای رفع این شکاف و بهبود دسترسی به اینترنت در سراسر کشور آغاز کرده‌اند. از جمله مهم‌ترین این طرح‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• صندوق پهنای باند جهانی (Universal Broadband Fund - UBF): این برنامه با بودجه‌ای معادل 3.225 میلیارد دلار کانادا، با هدف اتصال 98 درصد کانادایی‌ها به اینترنت پرسرعت (با استاندارد 50/10 مگابیت بر ثانیه) تا سال 2026 و 100 درصد تا سال 2030 راه‌اندازی شده است. این صندوق شامل تخصیص بودجه برای پروژه‌های اینترنت موبایل با تمرکز بر جوامع بومی و همچنین پروژه‌های بزرگ و تأثیرگذار زیرساختی است.
• ابتکار اتصال خانواده‌ها (Connecting Families Initiative - CFI): این برنامه با همکاری ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی، اینترنت کم‌هزینه (با شروع قیمت از 20 دلار در ماه) را برای خانواده‌های کم‌درآمد و سالمندان واجد شرایط فراهم می‌کند.
• صندوق پهنای باند CRTC (CRTC Broadband Fund): این صندوق با بودجه 750 میلیون دلاری، از پروژه‌هایی حمایت می‌کند که به گسترش خدمات اینترنت پرسرعت و موبایل در مناطق محروم و کمتر برخوردار کمک می‌کنند.
• برنامه تبادل سواد دیجیتال (Digital Literacy Exchange Program - DLEP): این برنامه با هدف ارتقای مهارت‌ها و سواد دیجیتال در میان شهروندان راه‌اندازی شده است. دولت همچنین از ابزارهایی مانند نقشه ملی پهنای باند برای شناسایی دقیق مناطق محروم و هدایت سرمایه‌گذاری‌ها استفاده می‌کند.

پر کردن شکاف دیجیتال تنها به معنای فراهم کردن زیرساخت فیزیکی نیست، بلکه شامل اطمینان از مقرون‌به‌صرفه بودن خدمات و ارتقای سواد دیجیتال نیز می‌شود. همانطور که در برنامه‌هایی مانند CFI و DLEP دیده می‌شود ، بدون این دو عامل، حتی با وجود زیرساخت، برخی افراد همچنان از مزایای کامل اینترنت محروم خواهند ماند. یک رویکرد جامع برای مقابله با شکاف دیجیتال باید چندوجهی باشد و فراتر از صرفاً کابل‌کشی یا نصب دکل‌های مخابراتی برود. این شامل سیاست‌هایی برای کنترل قیمت، ارائه یارانه‌های هدفمند، و اجرای برنامه‌های آموزشی گسترده است.

موفقیت برنامه‌های دولتی مانند UBF نه تنها به میزان بودجه اختصاص‌یافته، بلکه به کارایی اجرای پروژه‌ها، همکاری مؤثر بین دولت فدرال، دولت‌های استانی و منطقه‌ای، بخش خصوصی، و همچنین پاسخگویی به نیازهای خاص جوامع محلی (به ویژه جوامع بومی) بستگی دارد. انتقاداتی که در گذشته نسبت به سازماندهی نامنظم برخی برنامه‌های بودجه‌رسانی فدرال مطرح شده ، نشان می‌دهد که صرف تخصیص بودجه کافی نیست. مدیریت مؤثر پروژه، هماهنگی بین ذینفعان مختلف، و اطمینان از اینکه پروژه‌ها نیازهای واقعی جوامع هدف را برآورده می‌کنند، برای موفقیت این برنامه‌ها حیاتی است.

در این میان، فناوری‌های نوظهور مانند اینترنت ماهواره‌ای کم‌مدار (LEO)، از جمله Starlink، نقش مهمی در اتصال مناطق بسیار دورافتاده و صعب‌العبور ایفا می‌کنند. کانادا از سال‌ها پیش به اهمیت اینترنت ماهواره‌ای برای پوشش مناطق وسیع خود پی برده است. با این حال، عواملی مانند هزینه اشتراک ماهانه، هزینه تجهیزات اولیه، و پایداری خدمات در شرایط آب و هوایی سخت کانادا می‌توانند چالش‌هایی برای پذیرش گسترده این فناوری، به ویژه برای خانوارهای کم‌درآمد در مناطق دورافتاده، ایجاد کنند. بنابراین، در حالی که اینترنت ماهواره‌ای یک ابزار بسیار مهم است، احتمالاً بخشی از یک راه‌حل ترکیبی خواهد بود و ممکن است به تنهایی پاسخگوی تمام نیازها، به خصوص از نظر مقرون‌به‌صرفه بودن برای همه، نباشد.

امنیت و عادات آنلاین کانادایی‌ها: آگاهی در دنیای دیجیتال

با گسترش نفوذ اینترنت در زندگی روزمره کانادایی‌ها، عادات آنلاین و مسائل مربوط به امنیت سایبری نیز اهمیت فزاینده‌ای یافته‌اند. گزارش‌ها نشان می‌دهد که کانادایی‌ها زمان قابل توجهی را آنلاین سپری می‌کنند. به عنوان مثال، بر اساس کتابچه راهنمای CIRA در سال 2013، کانادایی‌ها به طور متوسط 45 ساعت در ماه آنلاین بوده‌اند و حجم زیادی ویدیوی آنلاین تماشا می‌کرده‌اند. وب‌سایت‌های محبوبی مانند گوگل، فیسبوک و یوتیوب بیشترین بازدید را در میان کاربران کانادایی دارند. از نظر مرورگرهای وب، طبق آماری که به نظر می‌رسد مربوط به دوره‌ای خاص بوده و ممکن است تغییر کرده باشد، گوگل کروم با حدود 49 درصد سهم بازار در صدر قرار داشته و پس از آن سافاری با 33 درصد قرار گرفته است.

این حضور گسترده آنلاین، متأسفانه با افزایش خطرات و حوادث امنیت سایبری همراه بوده است. آمار منتشر شده توسط مرکز آمار کانادا در سال 2022 نشان می‌دهد که 70 درصد از کانادایی‌ها در این سال نوعی حادثه امنیت سایبری را تجربه کرده‌اند، که نسبت به 58 درصد در سال 2020 افزایش قابل توجهی داشته است. شایع‌ترین این حوادث شامل دریافت هرزنامه ناخواسته (60 درصد)، دریافت محتوای جعلی یا فریبنده (40 درصد)، هدایت شدن به وب‌سایت‌های جعلی که اطلاعات شخصی را درخواست می‌کنند (22 درصد)، نصب ویروس یا سایر بدافزارها بدون اجازه کاربر (11 درصد)، و تجربه استفاده جعلی از کارت پرداخت (9 درصد) بوده است. نگران‌کننده‌تر اینکه، 6 درصد از افرادی که حادثه امنیت سایبری را تجربه کرده‌اند، گزارش داده‌اند که متحمل ضرر مالی نیز شده‌اند.

این افزایش قابل توجه حوادث امنیت سایبری از 58 درصد به 70 درصد تنها در یک دوره دو ساله (2020-2022) ، نشان‌دهنده تشدید تهدیدات آنلاین و نیاز مبرم به افزایش آگاهی عمومی، آموزش امنیت سایبری، و اتخاذ اقدامات حفاظتی قوی‌تر هم از سوی کاربران و هم از سوی ارائه‌دهندگان خدمات است. این افزایش می‌تواند ناشی از عوامل متعددی باشد، از جمله پیچیده‌تر شدن حملات سایبری، افزایش زمان آنلاین بودن افراد (به ویژه در دوران همه‌گیری کووید-19 و پس از آن)، و شاید عدم آگاهی کافی کاربران از روش‌های محافظت از خود در فضای مجازی. پیامدهای این حوادث می‌تواند از مزاحمت‌های ساده (مانند دریافت هرزنامه) تا ضررهای مالی قابل توجه و آسیب‌های روانی جدی (مانند قربانی شدن آنلاین) متغیر باشد. بنابراین، این آمارها به مثابه یک زنگ خطر عمل می‌کنند که نشان می‌دهد امنیت سایبری باید به عنوان یک اولویت ملی و فردی در نظر گرفته شود و سرمایه‌گذاری در آموزش و ابزارهای امنیتی ضروری است.

علاوه بر تهدیدات مستقیم امنیت سایبری، تجربه آنلاین کانادایی‌ها با نگرانی‌های دیگری نیز همراه است. در سال 2022، 8 درصد از کانادایی‌ها گزارش داده‌اند که به دلیل حوادث آنلاین، مانند قلدری، آزار و اذیت، تبعیض، یا سوءاستفاده از تصاویر، ویدیوها یا سایر محتوای شخصی خود، احساس قربانی شدن کرده‌اند. این رقم در میان جوانان 15 تا 24 ساله به 11 درصد نیز رسیده است که نشان‌دهنده آسیب‌پذیری بیشتر این گروه سنی است.

همچنین، مواجهه با محتوای مضر و اطلاعات نادرست در فضای آنلاین به یک پدیده رایج تبدیل شده است. در سال 2022، 51 درصد از کانادایی‌ها اعلام کرده‌اند که محتوایی را آنلاین مشاهده کرده‌اند که به نظرشان ممکن است نفرت یا خشونت را تحریک کند. علاوه بر این، 73 درصد از کاربران گزارش داده‌اند که با محتوایی مواجه شده‌اند که به نادرستی یا جعلی بودن آن مشکوک بوده‌اند، مانند اخبار جعلی یا اطلاعات غلط. شیوع بالای مشاهده محتوای مشکوک به نادرستی و محتوای تحریک‌کننده نفرت یا خشونت، چالش‌های جدی برای سلامت دموکراسی، انسجام اجتماعی و رفاه روانی افراد ایجاد می‌کند. انتشار گسترده اطلاعات نادرست می‌تواند بر افکار عمومی، فرآیندهای دموکراتیک مانند انتخابات، و اعتماد عمومی به نهادها تأثیر منفی بگذارد. محتوای نفرت‌پراکن نیز می‌تواند به تبعیض، خشونت و قطبی شدن هرچه بیشتر جامعه دامن بزند. این وضعیت نیازمند یک پاسخ چندجانبه است که شامل مسئولیت‌پذیری بیشتر پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی در مدیریت محتوای خود، تلاش‌های دولت برای مقابله با کمپین‌های سازمان‌یافته انتشار اطلاعات نادرست، و مهم‌تر از همه، آموزش شهروندان برای تشخیص، ارزیابی انتقادی و گزارش محتوای مشکل‌ساز (ارتقای سواد رسانه‌ای و دیجیتال) می‌شود.

جمع‌بندی: آینده اینترنت در سرزمین افرا - پیشرفت‌ها، چالش‌ها و چشم‌اندازها

چشم‌انداز اینترنت در کانادا، تصویری از پیشرفت‌های قابل توجه در کنار چالش‌های مداوم را به نمایش می‌گذارد. از یک سو، شاهد نفوذ بالای اینترنت در میان جمعیت، سرعت‌های بسیار بالا در مناطق شهری، و گسترش فناوری‌های نوینی مانند 5G هستیم. این پیشرفت‌ها، کانادا را در برخی جنبه‌ها در رده‌های بالای جهانی قرار داده و امکانات جدیدی را برای شهروندان و کسب‌وکارها فراهم آورده است.

با این حال، این تصویر روشن با سایه‌هایی نیز همراه است. هزینه‌های نسبتاً بالای اینترنت، به ویژه در مقایسه با برخی دیگر از کشورهای توسعه‌یافته، همچنان یک نگرانی برای بسیاری از مصرف‌کنندگان است. شکاف دیجیتال عمیقی بین مناطق شهری و مناطق روستایی، شمالی و جوامع بومی وجود دارد که دسترسی عادلانه به فرصت‌های دیجیتال را محدود می‌کند. نگرانی‌های مربوط به امنیت سایبری و شیوع اطلاعات نادرست و محتوای مضر نیز چالش‌های جدی دیگری هستند که نیازمند توجه و اقدام مستمرند.

چالش‌های پیش روی کانادا در حوزه اینترنت چندوجهی است. ادامه تلاش‌ها برای کاهش شکاف دیجیتال و تحقق هدف اتصال کامل و باکیفیت برای همه ساکنان، به ویژه در مناطق دورافتاده، یک اولویت اساسی است. افزایش رقابت واقعی در بازار مخابرات برای کاهش هزینه‌ها و بهبود انتخاب برای مصرف‌کنندگان، همچنان یک هدف مهم برای نهادهای نظارتی است. مقابله مؤثر با تهدیدات روزافزون امنیت سایبری و مبارزه با انتشار اطلاعات نادرست، برای حفظ امنیت و سلامت جامعه دیجیتال ضروری است. همچنین، اطمینان از اینکه پیشرفت‌های فناوری آینده، مانند نسل بعدی شبکه‌های موبایل (6G) یا کاربردهای پیشرفته هوش مصنوعی، به طور عادلانه توزیع شده و منافع آن به همه بخش‌های جامعه می‌رسد، یک چالش بلندمدت خواهد بود.

چشم‌انداز آینده اینترنت در کانادا بدون شک با نقش فزاینده آن در اقتصاد دیجیتال، ارائه خدمات دولتی، سیستم‌های آموزشی و مراقبت‌های بهداشتی گره خورده است. تصمیماتی که امروز در مورد سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های حیاتی، تنظیم بازار به شیوه‌ای که هم نوآوری را تشویق کند و هم از حقوق مصرف‌کننده محافظت نماید، و ارتقای سواد و مهارت‌های دیجیتال شهروندان گرفته می‌شود، تأثیر عمیقی بر آینده کشور و توانایی آن برای رقابت و شکوفایی در عرصه جهانی خواهد داشت. آینده اینترنت در کانادا نه تنها یک مسئله فنی، بلکه یک مسئله مهم اجتماعی-اقتصادی و سیاسی است.

با توجه به سرعت سرسام‌آور تحولات فناوری در سطح جهان، کانادا باید رویکردی پویا، انعطاف‌پذیر و آینده‌نگر را برای مدیریت چشم‌انداز اینترنت خود اتخاذ کند. این امر شامل آمادگی برای پذیرش و بهره‌برداری از فناوری‌های نوظهور، بازنگری مداوم در سیاست‌ها و مقررات برای اطمینان از کارایی و پاسخگویی آن‌ها به نیازهای متغیر، و تقویت همکاری‌های بین‌المللی برای مقابله با چالش‌های جهانی مانند امنیت سایبری، حاکمیت اینترنت و استانداردهای داده است. در نهایت، هدف باید ساختن یک اکوسیستم اینترنتی سالم، امن، فراگیر و نوآور باشد که به همه کانادایی‌ها قدرت بخشد و به پیشرفت کشور کمک کند.