آیا ماکائو بخشی از چین است؟ - دور زمین

مانند هنگ کنگ در آن سوی آب، ماکائو نیز پول، پاسپورت و سیستم قانونی خودش را دارد، که به طور کامل از چین جدا هستند. این شهر حتی پرچم خیلی جالب خودش را دارد. به جز سیاست خارجی، ماکائو در بیشتر موارد به عنوان شهری مستقل از دولت چین عمل می‌کند.

تا سال 1999، ماکائو یکی از آخرین مستعمرات باقی‌مانده برای پرتغال بود. این شهر در اصل در سال 1557 به یک مستعمره تبدیل شده بود و به عنوان یک گذرگاه تجاری استفاده می‌شد. کشیش‌های پرتغالی اولین سفرهایشان به آسیا را از ماکائو شروع کرده بودند؛ سفرهایی که برای تغییر دین مردم به مسحیت انجام می‌شد. تاریخ 500 ساله حکومت پرتغالی‌ها بر این منطقه، میراثی غنی از معماری الهام گرفته از شهر لیسبون و فرهنگی متمایز در ماکائویی‌ها به جا گذاشته است.

این شهر در سال 1999 با سیاست "یک کشور، دو سیستم" به چین پس داده شد؛ همان سیاستی که هنگ کنگ را در سال 1997 به چین برگردانده بود. توافقی که توسط چین و پرتغال امضا شده بود، تضمین می‌کرد ماکائو بتواند سیستم پولی، کنترل‌های مهاجرتی و سیستم قانون‌گذاری خودش را داشته باشد. این توافق همچنین تصریح می‌کند که چین تا سال 2049 نباید در نحوه زندگی در ماکائو دخالت کند؛ که در اصل به این معنی است که چین نمی‌تواند کومونیسم را به ماکائو تحمیل کند. در این توافق پکن مسئول سیاست خارجی و دفاع ماکائو باقی می‌ماند.

این شهر با عنوان SAR یا Special Administrative Region به معنی منطقه ویژه اداری اداره می‌شود و قوه مقننه خودش را دارد. با این حال این شهر از انتخابات مستقیم کامل بهره نمی‌برد و دموکراسی محدود شده‌ای دارد. در انتخابات گذشته، نامزدی که توسط پکن انتخاب شده بود شرکت داشت و بدون رقیب برگزیده شد. اتفاقی که قرار است بعد از سال 2049 برای ماکائو بیافتد، محل بحث‌های فراوانی است. اکثریت جمعیت ماکائو از ماندن به عنوان منطقه ویژه اداری حمایت می‌کنند و این سیستم را به پیوستن به خاک چین ترجیح می‌دهند.

پول رایج ماکائو، پاتاکای ماکائویی است. در فروشگاه‌های این شهر نمی‌توانید از یوان چین استفاده کنید. بسیاری از فروشگاه‌ها دلار هنگ کنگ را قبول می‌کنند.

ماکائو و چین یک مرز بین‌المللی کامل دارند. ویزای چین دسترسی به ماکائو را برای شما فراهم نمی‌کند؛ برعکس این موضوع نیز صادق است. شهروندان چینی برای ورود به ماکائو به ویزا نیاز دارند. شهروندان ایران، ویزای ماکائو را می‌توانند در هنگام ورود به این منطقه و با پرداخت هزینه دریافت کنند.

ماکائو در کشورهای دیگر سفارت ندارد، ولی نمایندگی‌های آن در سفارت‌های چین قرار دارند. برای انجام کارهای کنسولی، باید به سراغ سفارت چین بروید.

شهروندان ماکائو پاسپورت‌های خودشان را دارند. البته آن‌ها پاسپورت‌های چینی نیز دارند. بعضی از کسانی که در ماکائو زندگی می‌کنند شهروند پرتغال نیز هستند.

شهروندان جمهوری خلق چین اجازه زندگی و کار در ماکائو را ندارند. آن‌ها برای دریافت ویزا باید درخواست دهند. در مورد تعداد شهروندان چینی که می‌توانند در هر سال از ماکائو دیدن کنند نیز محدودیت وجود دارد.

زبان رسمی ماکائو کانتونی (چینی) و پرتغالی است و ماندارین نیست. بیشتر شهروندان ماکائو به ماندارین صحبت نمی‌کنند.

ماکائو و چین سیستم‌های قانونی کاملا جدا از هم دارند. پلیس چین و اداره امنیت عمومی در ماکائو قدرت قانونی ندارند.

ارتش آزادی بخش مردم متعلق به کشور چین یک پادگان کوچک در ماکائو دارد.